De jaarwisseling van een toetsenbord

Ik moest een nieuw toetsenbord. Blijkbaar had ik het vorige zó gemaltraiteerd dat de helft van de letters van de toetsjes was afgesleten. Altijd gedacht dat ik blind kon typen, maar blijkbaar gluur je toch een beetje mee met wat de vingertjes doen en naarmate er meer letters verdwenen en het aantal tikfouten toenam, daagde het besef dat m’n clavier toch echt aan vervanging toe was. Zeker toen de eindcorrector van Côte & Provence me er fijntjes op attendeerde dat een nieuwe bril wellicht een optie was? Alleen, m’n Facebookpagina en de kranten kon ik nog uitstekend lezen, dus….
“Ga je toch even naar het ‘Espace culturel’ naast LeClerc”, (m)opperde de echtegenoot, die elke aanschaf die niet direct met sigaren, hondenvoer of de locale cave te maken heeft maar onzingeboodschap vindt, “daar gooien ze je dood met die dingen.”
Ik besloot niet te ontploffen.
Tuurlijk, daar bij LeClerc is er een riant aanbod van mobieltjes, games, hipstergear en o ja, 1.0 randdebielenapparatuur voor de achtergebleven onder ons, zoals ik. Ik kon er tal van keyboards krijgen, al dan niet vastgekit aan een peperdure/spotgoedkope iPad of schootcomputer. En allemaal AZERTY. A-wat? Juist, dat! Een Frans toetsenbord, waarop de indeling nogal afwijkt van de Amerikaanse versie waarmee ik blindelings (nou ja, bijna dan) uit de voeten kan: QWERTY. Dat klinkt lullig, en dat is het ook. Maar na een eeuw of wat, staan mijn vingers en mijn hoofd nou eenmaal naar zo’n toetsenbord. En stronteigenwijs als ik ben, wil ik ook niet veranderen. Zo. Dus. Wat nu?
Internet uiteraard. Dat werd een memorabele zoektocht. Qwerty? Uiteraard. Wordt overal aangeboden, ook op Franse sites. Door schade en schade wijs geworden ram ik dan niet meteen de yes-juichknop in. Want de Franse qwerty-versie is afwijkend van de Amerikaanse. Net als de Britse versie trouwens. Dat schiet niet op. Dus voerde mijn queeste me de grote plas over. Amazon was welwillend, de toeleverancier die het gewenste toetsenbord kon leveren iets minder; ‘we bezorgen niet in Europa’. Maar dat hoor je dan pas een week of wat nadat je de bestelling hebt geplaatst. Uiteindelijk was een Canadese firma bereid de oversteek te wagen. En dat ging zo:

Wed 12/3/2014
Pre-Shipment Info Sent to USPS
ISC LOS ANGELES CA (USPS)

Mon 12/8/2014 2:03 am
Arrived at Sort Facility
ISC LOS ANGELES CA (USPS)

Mon 12/8/2014 10:58 am
Processed Through Sort Facility
Los Angeles, UNITED STATES
Los Angeles, UNITED STATES
Tue 12/9/2014 1:18 am
Arrived

Los Angeles, UNITED STATES
Tue 12/9/2014 6:44 am
Departed

FRANCE
Thu 12/11/2014 11:48 am
Processed Through Sort Facility

Paris, FRANCE
Wed 12/10/2014 11:51 am
Departed

FRANCE
Thu 12/18/2014 2:18 pm
Delivered

En ineens zaten er acht dagen tussen de aankomst van dat pakketje in Parijs, en de aflevering ervan bij mij in de Var. Via track & trace kon ik zien waar dat pakketje uithing, ergens in de buurt hier. En inmiddels weet ik ook waar: in de auto van de posteuze! In ons dorpscafé, nog steeds de beste bron als het om lokale kwesties gaat, werd ik bijgepraat. Mevrouw heeft een amant opgedaan, ergens langs het traject op weg naar mijn afgelegen berghut. Dat betekent dat ze de post nog maar mondjesmaat bezorgt, en helemaal niet, als een amourette een beetje uitloopt. Voor zo’n pakketje uit het overzeese is een handtekening nodig. En -ja zeg!- daar moet je voor aanleggen bij de geadresseerde en dat betekent nog meer tijdsverlies op je route terwijl je toch al niet op tijd kunt inklokken vanwege je amoureuze oponthoud.
Ik ben uiteindelijk gered door de kalender. Het jaarlijkse monstrum waarmee zowel de posterijen als de brandweer ook dit jaar weer verplicht langs de deuren leuren om wat extra fondsen te verwerven. Ik heb gul gegeven. En kreeg er -eindelijk- m’n gedroomde toetsenbord voor terug.
Zodat ik iedereen tot in lengten van dagen (mwhah…) om de oren kan rammen met Zuid-Franse belevenissen en recepten.
Heb een sprankelende jaarwisseling allemaal, een prachtig 2015!