De tijgermug en de teiltjes van de buurvrouw

Alarmerende berichten in de krant vanmorgen. De tijgermug is aan een verdere opmars bezig. En daarom ben ik boos op mijn Britse buurvrouw.
Ik pas op de drie honden, terwijl zij en haar man twee weken familie en vrienden aflopen in Engeland. Geen probleem, ik doe het graag, ik zal er later meer over vertellen. Maar ik moest ook in de tuin zijn, om een verdwaalde knuffel te zoeken. Overal, echt overal stonden bakjes, potjes, teiltjes, emmers, bloembakschotels en wat al niet. Allemaal tot aan de rand toe gevuld met water -het regent hier op het ogenblik zo’n beetje elke middag- met boven elk bakje, potje enz. een wolk muggen. Tijgermuggen. Ik ben razendsnel teruggetijgerd en pas weer teruggegaan om alle bakjes, potjes enz. om te keren nadat ik me stevig had ingesmeerd. Maar die muggen zijn er inmiddels. Zo’n twaalf jaar geleden kwam het venijnige stekertje als verstekeling mee uit Azië en landde in de Alpes-Maritimes, ik heb ’t er hier al eerder over gehad. Maar jaar na jaar wordt het verspreidingsgebied groter. En inmiddels heeft dat rotmugje zich voorgoed gevestigd in 20 departementen, waaronder de hele regio PACA (zie kaart). Vigilance Moustiques, die de verspreiding in de gaten houdt, verwacht dat het insect zich in 2030 over heel Frankrijk heeft verspreid.
Geen goed nieuws, want de Aedes albopictus, een klein gestreept opdondertje met een behoorlijk pijnlijke steek is de overbrenger van een aantal onaangename ziektes, zoals gele koorts, chikungunya en dengue, waarvan er elke zomer in (Zuid-)Frankrijk meer ernstige gevallen te betreuren zijn. Niet alleen vanwege de inmiddels ingeburgerde mug. We hebben ook te maken met vakantiegangers die ergens in ‘outre mer’ (La Réunion, Guadeloupe, Martinique) gestoken zijn en daar zo’n enge ziekte hebben oplopen. Die nemen ze mee terug naar Frankrijk en vormen hier een bron van besmetting. Want wordt zo’n vakantieganger hier in Frankrijk nog een keertje gestoken -en met zoveel tijgermuggen is die kans levensgroot- dan infecteert hij de stekende mug, die op haar beurt (het zijn alleen de vrouwtjes die steken) weer een ander mens besteekt en dus infecteert. En zo verspreiden die enge ziektes zich in steeds hoger tempo. Jezelf 100% beschermen tegen infectie is een illusie, al scheelt het wel als je ook overdag (!) een sterk/tropisch antimuggenmiddel opsmeert, horren voor ramen en deuren hebt en onder een klamboe slaapt.
Intussen wordt door de EID 06 (Entente interdépartementale de démoustication)
serieus werk gemaakt van de bestrijding van de tijgermug. Dat gaat gepaard met onaangenaam grote hoeveelheden gifspuiterij, waardoor er straks ongetwijfeld nog grotere hoeveelheden tijgermuggen resistent zullen blijken te zijn.
Bovendien kunnen we er zelf heel wat aan doen om de muggenplaag binnen de perken te houden. Stilstaand water is de ideale omgeving voor muggen. Ze leggen er hun larven, die er uitstekend in gedijen: een paar dagen zon, een druilerige dag met regen, en een nieuwe populatie is geboren. Dus, laat in en om het huis geen plasjes water staan. Maak goten schoon, kieper de regenton om, leeg ‘vergeten’ emmers, gieters en in onbruik geraakte bloembakken, en kijk ook eens in kelders en schuurtjes of er niks stilletjes staat te verdampen. Tweede huis-eigenaren: láát iemand de boel nakijken tijdens je afwezigheid, en er meteen voor zorgen dat de pomp van het zwembad regelmatig draait zodat ook dat water niet stilstaat. Een kleine moeite, met groot resultaat. Helemaal uitroeien zal wel nooit meer lukken, maar hoe minder van die taaie tijgers, hoe beter. En ’t scheelt het risico op een paar akelig onaangename ziektes die je echt niet wilt oplopen. Plus flink wat treiterend gezoem, irritant gesteek en doorwaakte nachten, want ook ‘gewone’ muggen gedijen niet zonder een lekker broeierig plasje. En daarom ga ik nu even een hele boze email sturen naar de buuv in Engeland.