Doorgestoken wijnkaart

Elke dag -tot vervelens toe- wijden de tv-journaals reportages aan de Salon d´Agriculture, die enorme landbouwbeurs in Parijs, die tevens dienst doet als verkiezingsarena. Eerst Sarko op visite die de opening mocht verrichten, daarna Bayrou en we krijgen Hollande ook nog. Best hoor. Alle publiciteit in verkiezingstijd is mooi meegenomen, dat snap ik. Maar! Denkt er ook weleens iemand aan wat dat hele circus voor de daar onvrijwillig aanwezige dieren betekent? Zo’n dag of negen opgesloten in nauwe hokken, in een hal waar pokkenherrie, neonlicht en benauwenis de boventoon voeren? In je flanken gepord door Parijzenaars die niet beter weten dan dat melk uit de fabriek komt en een schaap op elke hoek een poot heeft. Terwijl je kunt ruiken dat even verderop je weidegenoot geroosterd wordt? Ik vind dat dierenmishandeling. En dan heb ik het nog niet eens over het kilometerslange gestresste vervoer vanuit alle windstreken van het land.
Tuurlijk, de door ´Brussel´ zwaar gesubsidieerde Franse landbouw kan wel wat reclame gebruiken. Maar kan dat echt niet anders?
Even dacht ik dat ze het in ‘Parijs’ met de wijnen beter hadden aangepakt. Proeven, keuren, en medailles uitreiken voor de mooiste, de beste.
Tot ik zag dat alle (!) 270 wijnen uit mijn departement de Var die ter beoordeling naar het Concours Général du Salon d´Agriculture werden gestuurd, in de prijzen waren gevallen! Echt allemaal, maar dan ook állemaal, bekroond met brons, zilver of goud. Dat gelooft geen hond meer.
Als ervaringsdekundige weet ik wel dat de gemiddelde kwaliteit van de wijn uit de Var langzamerhand wat beter wordt. Maar zelfs mijn wijnboertje om de hoek, die uitsluitend in cubi’s doet en slechts voor de gelegenheid wat druivennat in flessen had gegoten, kreeg nog een medaille bronze. Kom op zeg!
Ik praat weleens met de wijnboeren hier in de buurt. Goed volk, niks mis mee. Maar ze zijn zelf ook verbaasd. Tuurlijk, zo´n Parijse onderscheiding is uitstekend voor de handel; een heus kwaliteitskeurmerk, wat wil je nog meer? Al moeten ze er hier ook een beetje besmuikt om lachen. Echt serieus nemen ze die onderscheidingen niet. Maar een fles met sticker verkoopt beter dan eentje zonder. En een gegeven paard ga je niet in de bek kijken, zelfs al komt het van de Salon d´Agriculture in dat verre Parijs, waar ze hier niks mee ophebben. “C’est le commerce hein. Tant mieux pour nous.” Gelijk hebben ze.