Een kind is geen badeendje

Met gillende sirenes kwamen de pompiers een paar uur geleden langs gescheurd, Brand? Nee, het had de halve morgen geregend en er was geen wolkje aan de lucht.
“Kindje verdronken”, vertelde de buurman nuchter tijdens het apéro voor de lunch.
“Wát?”
“In het zwembad van die ‘Suisses’ hier verderop, die hebben hun huis aan vakantiegangers verhuurd, ‘des Anglais’. Moet je ook niet doen, je huis verhuren, als je geen hek om je zwembad hebt gezet.” De buurman is nogal een directe.
Gelukkig bleek vanmiddag dat het Britse jongetje van amper vier jaar oud het gered heeft. Na een nachtje observatie in het ziekenhuis mag hij waarschijnlijk morgen alweer naar huis. Echt naar huis, de Engelsen zijn al aan het pakken; dit wordt geen leuke vakantie meer.
Intussen had de buurman wel een punt.
Sinds 2003 is het wettelijk verplicht je zwembad te beveiligen om te voorkomen dat kinderen te water raken en verdrinken. En toch komt er alleen al hier in de Var elke maand (!) een kind onder de vijf om het leven door verdrinking.
Teveel (tweede)huiseigenaren realiseren zich dat niet, als ze hun huis aan vakantievierders verhuren. Of als ze hun kleinkinderen op bezoek krijgen. Of als spelende buurkinderen -per ongeluk- in hun tuin terecht komen. Terwijl er iemand is, of niet, want ook dat komt veelvuldig voor: een verlaten huis met een verlaten zwembad. En als dat niet beveiligd is, schrijft het doemscenario zichzelf. Niet alleen voor de (dodelijke) slachtoffertjes die er kunnen vallen, maar ook voor de huiseigenaar die zijn wettelijke verantwoordelijkheid niet genomen heeft en dus gewoon de bak indraait. Overigens, ook als het niet misgaat maar je bij een inspectie tegen de lamp loopt, ben je de klos: de boetes zijn hoog. Terecht. Ik ben geen overdreven aanhanger van law&order, maar met levens moet je niet spelen. En al te vaak is het gewoon nonchalance, of een centenkwestie: ‘het zal zo’n vaart niet lopen’, ‘we wonen afgelegen’, ‘we letten goed op’, ‘komt volgend jaar wel’.
Ja, het is gedoe.
En ja, het kost geld.
Hoeveel gedoe en geld mag het kosten? Een kinderleven?
Hieronder de globale investering voor één van de vier wettelijk verplichte maatregelen die u kunt treffen. Kies zelf maar.
– Een veiligheidsdek: een ‘bâche’ (die moet voldoen aan de normering) die het hele zwembad bedekt als het niet wordt gebruikt, of een oproldek; beide moeten minstens 100 kg gewicht kunnen dragen. Kosten vanaf circa € 1500.
– Een alarminstallatie: er zijn diverse types. Bijvoorbeeld een barrière met infraroodsensors die aangeeft of er een kind in de buurt van het zwembad komt, of een detector die alarm slaat als een kind in het water valt. In het laatste geval is het onheil dan al geschiedt, dus dan moet je er razendsnel bij zijn. Kosten: een paar honderd euro.
– Een stevig hek rond het hele zwembad: dat moet minimaal een meter van de badrand worden neergezet en moet minstens 1.10 meter hoog zijn. Het toegangspoortje moet op slot kunnen, en liefst vanzelf in het slot vallen. Vanaf circa € 1000, maar wie het mooi wil doen is flink wat meer kwijt.
– Een zwembadoverkapping: een permanente of verwijderbare ‘serre’, laag of zo hoog dat je eronder kunt zwemmen (wat meteen het zwemseizoen weer verlengt), goed afsluitbaar vanzelfsprekend. Maat zoiets kost vanaf enkele duizenden euro’s tot wel € 30.000.
De wet waar het om gaat is hier te vinden. En alles over zwembadveiligheid hier.
Overigens is geen enkele methode zaligmakend; alleen permanent toezicht op kleintjes door ouderen kan een drama voorkomen. Maar dat wist u natuurlijk al.