Een theeplantage in de tuin

Ik ben geen theeleut, nooit geweest ook. En volgens mij wordt er bij ons in Zuid-Frankrijk ook maar weinig thee gedronken. ’t Is hier meer van de espresso, de anisette, de wijn. En als het even kan een glaasje marc de Provence. Geen wonder dat wijlen mijn schoonvader, die van de blauwe knoop was, tevens tegen koffie en die altijd en overal thee bestelde, in een mum van tijd in de dorpskroeg bekend stond als Monsieur Thé. Als hij op bezoek was en we door het dorp liepen, werd hij ook op straat door menigeen verwelkomd met “Ah, Monsieur Thé, vous êtes de retour!”
Het zou hem dus bijzonder plezierd hebben als hij mij in mijn huidige (neven)functie had kunnen zien: theeplukster. In eigen tuin nog wel. Nee, ik loop niet rond in prachtige sarong en kabaja, met een zelfgevlochten mandje aan de arm waarin ik voorzichtig de theeblaadjes vlij. Ik klim in spijkerbroek en trui tussen de kronkelige takken van knoestige olijfbomen door. Op zoek naar de tedere topjes van vers spruitsel.
Het begon ermee dat ik twee jaar geleden met een wijze Provençaalse vriend door mijn tuin banjerde. We keken naar de olijfbomen en ik vroeg me af hoe de oogst zou zijn, ik was er niet helemaal gerust op. Al jaren breng ik mijn olijven als de tijd rijp is naar de moulin coopératif in het dorp. Levert aardig wat olie op, al moet ik bekennen dat de kwaliteit niet top is.
“Och”, zei mijn vriend schouderophalend, “maar je kan toch ook wat met de blaadjes van je bomen doen?”
Ik had geen idee en kreeg college. Over alle voordelen en gezondheidsaspecten van olijfblad. Goed voor hart- en bloedvaten, prima tegen hoge bloeddruk, mooi voor schone aderen, natuurlijke hulp bij het verlagen van het cholesterolgehalte, een berensterkte antioxidant, perfect stoelgangregulerend en nog zo het een en ander.
Ik geloof wel een beetje in de natuur als medicijnenleverancier en bij de apotheek sta je vooral in de rij voor chemische troep, maar dit leek me toch een tamelijk sterk verhaal. Na een uurtje of wat Googelen wist ik beter.
Inmiddels ben ik een ervaren theeplukster in eigen tuin. Ik weet precies welke blaadjes ik moet hebben voor een krachtige ‘tisane’, hoe hoog de dosering moet zijn en hoe je de blaadjes plukt, droogt en kneust.
Zo’n kopje sterke thee smaakt bovendien uitstekend, zeker met een sliertje honing erdoor, en ik slaap er ook nog eens prima op. Al kan dat kan natuurlijk verbeelding zijn. Maar wat mij vooral aanspreekt zijn de enthousiaste reacties van familie, vrienden en kennissen aan wie ik mijn ‘thé feuille d’olivier fait maison’ cadeau doe. Ze schijnen na een paar maanden olijventhee toch lekkerder in hun vel te zitten.
“Ha”, concludeerde de echtgenoot cynisch als altijd, “je gaat Pickwick onderuit halen?”
Dacht het niet. Dit houden we onder ons.