En zo denken Provençalen er dus over

Eigenwijs of eigen & wijs? Bijna niets zo leuk (en misschien ook wel leerzaam) dan met een Provençaal op een beschaduwd terras van gedachten wisselen. Over van alles en nog wat, bij voorkeur bij een lekker glas rosé of een pastis. Generaliseren is natuurlijk niet okay, maar de gemiddelde Provençaalse autochtoon herken je makkelijk aan zijn uitgesproken opvattingen. Hierbij een compilatie.

Zwemmen? In zee? Alleen bespreekbaar als de watertemperatuur minimaal 22 graden bedraagt. Anders begint een helder denkend mens er niet aan, je gaat toch niet je tenen laten afvriezen? En je moet wel een heel domme toerist zijn als je vindt dat je in Nice naar het strand kunt. Kiezels! Dat ligt niet lekker, de pokkenherrie van vliegtuigen boven je kop en de eeuwige files, de uitlaatgassen op de Promenade des Anglais. Nee, een Provençaal vertoont zich zo min mogelijk in ‘la capitale de la Côte d’Azur’.  En als je er dan toch moet wezen, kun je er je auto nergens kwijt. Maar ja, dat is natuurlijk niet echt zo’n probleem. Gewoon dubbel of driedubbel parkeren, dat doet iedereen in die stad. Moet je nog uitkijken dat je niet eerst een hartverzakking oploopt bij de péages. Duur! En druk, druk, druk!  En in Nice wemelt ’t van de stoplichten en dan heb je van die types die niet meteen gas geven als het eindelijk ‘groen’ is. Dat kan natuurlijk niet, zulke sloombo’s.

Aan de andere kant: nog liever Nice dan richting het noorden. Altijd truien meenemen! En voor de zekerheid je paspoort, want ja, voorbij de Provence ben je toch in het buitenland.Waar je op menukaarten toch nog opvallend vaak ‘salade Niçoise’ ziet staan. Nooit bestellen natuurlijk, want ze maken er een bende van. Met haricots verts, hoe verzin je het? Een belediging! Dat toeristen erin trappen, dat valt nog wel te snappen. Je hebt nu eenmaal twee soorten mensen: Provençalen en toeristen, zo simpel is het. En dan werken ze daar in die restaurants en zelfs ‘en famille’ ook nog met boter! Wat is dat, boter? Ja, iets uit Bretagne. Maar een normaal mens werkt toch alleen met olijfolie? Niet alleen veel gezonder, maar ook zo’n beetje de oplossing voor alles. Van het besprenkelen van een salade tot en met het leggen van een ‘bodempje’ in je maag voor een rijk besproeide avond. En van het insmeren van vastgeroeste schroeven tot en met het insmeren van je schrale zomer- of winterlippen.

Nu we het er toch over hebben: het leukste van de tv? Het weerbericht! Even kijken hoe koud ’t in Bretagne en de rest van de noordpool is. Weten we weer genoeg en zijn we heel tevreden. Toegegeven, we raken al meteen in paniek bij drie vlokken sneeuw, dan komen meteen de dikke jassen, sjaals, wanten en moonboots uit de kast. En als het twee dagen achter elkaar regent, moeten we naar de pharmacie om anti-depressiva te halen. Nogal logisch natuurlijk. Als je hier bij iemand over de vloer komt kijk je altijd eerst of het terras wel op het zuiden ligt. Je vraagt je wel eens af: hoe zouden de lui in het hoge noorden overleven? Nou ja, als ze maar daar blijven, met hun regen. Geldt net zo goed voor die ‘stars’ op het filmfestival van Cannes. Altijd regen brengen die lui mee! Dat festival is geen ‘glamour’, maar de hel van Pluvius. En daar hebben wij tot in de wijde omgeving dan dus óók last van.

Nooit een deurtje verder kijken? Onzin! Altijd graag even naar Italië. Want daar kom je nooit met lege handen van terug. Goeie spullen! Maar het is wel waar dat je elk ander landschap – zelfs daar – vergelijkt met ‘thuis’ en dat dat altijd in het voordeel van thuis uitvalt.

“Es bèu ço qu’agrado” (est beau ce qui plaît), zeg maar ‘oost west, thuis best’.