Even bijpraten op het terras

Het was eindelijk fatsoenlijk Provençaals weer, zon, iets van 25 graden en de mistral had in elk geval één dag vrijaf genomen. Dus voor het eerst sedert geruime tijd was iedereen er weer op het café-terras. Niettemin was de stemming aanvankelijk bedrukt. Tot we op sensatie werden getrakteerd. We hadden al vastgesteld dat de cabrio’s van de Côte d’Azur weer begonnen waren aan hun rondje verbaasd en afkeurend rondneuzen in ons arrière-pays toen er een hele Mercedes met een Nederlands kenteken een aanrijding veroorzaakte bij de fontein. Wegens gebrek aan water doet die het al anderhalf jaar niet meer. Al heeft het juist heel veel geregend. Maar als je wilt omkeren, moet je om die fontein heen. En daarna even goed uitkijken. De chauffeur van die sedan zal wel afgeleid zijn door het kasteel waarmee het dorp in toeristische brochures goede sier maakt.

Gendarmerie met sirene en zwaailicht

’t Was een kwestie van blikschade, maar de champêtre (veldwachter) rook zijn kans om zich ook eens keer te manifesteren. Normaal gesproken beperkt zijn werkzame leven zich tot wat slenteren, een praatje maken en affiches voor veronderstelde evenementen op hangen. Na een tijdje kwam hij tot het inzicht dat de botsing toch een ingewikkelde kwestie was en besloot hij de gendarmerie in het stadje verderop te waarschuwen. Ongeveer 20 minuten later stormde een patrouillewagen met zwaailicht en sirene het dorp binnen. Noem dat maar geen sensatie. Na bijna een uur was de kwestie geregeld. Er was tegen me gezegd dat ik me ermee moest bemoeien, ik sprak toch Nederlands? Ik had er geen trek in gehad, ik bleef liever in gezelschap van mijn glaasje pastis.

Pharmacie en verkeersdrempels

Toen de rust was teruggekeerd, hervatten we onze debatten. Jérôme was boos. Voor een of ander medicijn helemaal naar de stad gereden, maar de pharmacie was in staking. Stom genoeg zei ik voor de zoveelste keer dat ie het nieuws moest volgen. Dat deed ik toch ook? Die staking was aangekondigd. De assistent-wijnboer Arnoud was ook chagrijnig. Hij had gehoopt op enige schadevergoeding nadat zijn aanhangertje gestrand was op een verkeersdrempel in het dorp – we hebben er daar twee van – en al even eigentijds een stoplicht. Er lopen tal van processen tegen gemeentes met ralentisseurs (in de volksmond dos d’âne, ezelsruggen), die te hoog zijn, of anderszins niet aan normen voldoen. Maar nu is uitgemaakt dat die normen helemaal niet duidelijk zijn. En dat er dus niks te procederen valt.

De Europese verkiezingen

Ik stelde de Europese verkiezingen aan de orde. Toch nog altijd zo’n étranger. Nul interesse. Als ze al gingen stemmen, dan natuurlijk toch op Le Pen. Dat verbaasde me niet. Ze stemmen al jaren op haar partij, zoals de partijloze burgemeester elke 5 jaar met de Noord-Koreaanse score van 100% herkozen wordt. Alleen de gepensioneerde onderwijzer die uit Amiens komt en die ik thuis ‘De Pens van Amiens’ noem vanwege zijn desbetreffende verschijning viel me bij. Hij stemt hoe dan ook op de Parti Socialiste. Over Nieuw-Caledonië en alle gedoe rondom anti-semitisme en de Olympische Spelen begon ik maar niet.

Ik begon nog over het EK voetbal. Frankrijk en Nederland in één poule. Ik werd meewarig aangekeken. We deden nog een rondje rosé en pastis en we gingen ons weegs.