Flitsgesprek: Eduard de Blécourt

In deze rubriek doen Nederlanders en Vlamingen uit de doeken waarom ze voor Zuid-Frankrijk hebben gekozen. Deze keer: Eduard de Blécourt (74).

Even voorstellen

Geboren in 1951 in Haarlem en opgegroeid in Heemstede. Na de middelbare school heb ik in Leiden gestudeerd, notarieel recht en daarna twee jaar een postdoctorale studie fiscaal recht in dienst van de overheid. Na deze opleiding ben ik drie jaar adjunct-inspecteur van ’s Rijksbelastingen geweest en heb mijn ontslag ingediend op de dag van mijn benoeming tot inspecteur. Overgestapt naar de tegenpartij, zoals dat toen heette, de belastingadvieswereld. De rest van mijn werkzame leven ben ik belastingadviseur geweest, eerst bij de grote kantoren en uiteindelijk sinds 1996 alleen, een zzp-er avant la lettre. Daarnaast ben ik 35 jaar lang een van de schrijvers van de bekende Elsevier Belasting Almanak geweest. Zo’n tien jaar geleden ben ik met werken gestopt. Ik miste daarna het overleg met mijn cliënten best wel, maar mijn beslissing was vooral gebaseerd op het schoon genoeg hebben van het bijhouden van een constante stroom van wetswijzigingen en rechtspraak. En als je dat niet goed bijhoudt, wordt je een gevaar voor je cliënten en jezelf. Sindsdien geniet ik als pensionado van mijn Franse leven.

Sinds wanneer in Zuid-Frankrijk?

Wij hebben ons huis in 2002 gekocht en zijn eind 2007 definitief in Zuid-Frankrijk komen wonen.

Ooit spijt gekend?

Spijt om naar Zuid-Frankrijk te zijn verhuisd, heb ik absoluut niet. Integendeel.

Waarom Zuid-Frankrijk?

Mijn schoonmoeder woonde in Spanje, dus wij hebben daar ook rondgekeken maar uiteindelijk de keuze voor Zuid-Frankrijk gemaakt. Hier is het veel groener en mooier, mijn Frans is beter dan mijn Spaans en het is dichterbij Nederland, met een beetje goede wil in één dag te rijden (toen wij nog wat jonger waren).

Wat is de grootste charme van Zuid-Frankrijk?

Ik denk dat het alles bij elkaar is, de natuur, het weer, de geuren en kleuren (april is voor mij de gele maand, waar je maar kijkt, overal gele bloesem), de rust en de ruimte, charmante dorpjes, gemoedelijkheid enz. enz.

Ingeburgerd?

Wij voelen ons hier helemaal thuis.

Wat is de grootste ergernis?

Ik heb er één en dat is het afrekenen bij de kassa van supermarkten. Dan staat daar weer zo’n vrouw voor mij met een veel te grote handtas. Allereerst wacht zij met inpakken tot al haar boodschappen langs de kassa zijn gegaan, pas daarna weet zij na enig gegraaf een portemonnee op te diepen, maar dat is niet genoeg want ze heeft ergens in haar tas ook nog bonnetjes waarvoor ze een reductie van twee kwartjes of zo krijgen kan. Dan komt het betalen. Na enige twijfel besluit ze om toch maar haar bankpas te gebruiken, weer even zoeken en hè hè, het is gelukt. Maar al die tijd zijn haar boodschappen nog niet in haar boodschappentas beland. Dus weer wachten, want sommige Franse supermarkten kennen niet zo’n scheidingsplankje waardoor de kassière meteen met de volgende klant kan doorgaan. Mijn echtgenote stuurt mij soms alvast naar buiten als ik mij teveel en te zichtbaar sta te ergeren.

Contact met andere Nederlanders?

Goed contact met vele Nederlanders die hier in de omgeving wonen. Mijn echtgenote is 5 jaar secretaris van de ANM (Association Neerlandaise du Midi) geweest en kort daarna ben ik voor 6 jaar penningmeester van deze vereniging geworden. Mooie tijd, je bent bij veel zaken en activiteiten betrokken en ontmoet veel gezellige mensen.

Tip voor vakantiegangers?

Ik zou zeggen: mijdt de kust, veel te druk en je staat lang in de file. Het achterland is zo mooi en (nog) rustig.

Favoriete stad aan de Côte d’Azur?

Heb ik niet, ik houd steeds minder van grote steden, ook in Nederland. Geef mij maar het rustige landleven met z’n dorpjes.

Ooit terug naar Nederland?

Ik zou zeggen: liever niet. Maar er kan een tijd komen dat het toch beter en verstandiger is om terug te keren naar Nederland.