Flitsgesprek: Jan van Herwijnen

In deze rubriek vertellen Nederlanders en Vlamingen waarom ze voor Zuid-Frankrijk hebben gekozen.

Even voorstellen

Ik ben Jan van Herwijnen, 65 jaar en woonachtig in Saint-Aygulf. Sinds 2 jaar weduwnaar na een partnerschap van 45 jaar. In Nederland was ik leidinggevende van diverse hulp en dienstverlenende afdelingen van een Sociaal pedagogische dienst tegenwoordig MEE genaamd Ook heb ik als maatschappelijkwerker gewerkt in de regio ’s-Hertogenbosch en was lid van de regionale indicatiecommissie voor mensen met een verstandelijke beperking

Sinds wanneer in Zuid-Frankrijk?

Vanaf mijn 40 ste woon ik permananent in Frankrijk, inmiddels alweer 25 jaar. Het leven en wonen in Zuid-Frankrijk ervaar ik als zeer passend, ik houd van het landschap en het klimaat.

Ooit spijt gehad?

Nee nooit. Het is zelfs niet bij me opgekomen. De Franse mentaliteit is mij op het lijf geschreven. Ik houd van de Franse etiquette, het maakt de omgangsvormen makkelijker en duidelijker. In de 25 jaar dat ik permanent in Frankrijk woon heb ik gemerkt dat ik meer een Franse houding dan een Nederlandse houding heb gekregen. Ik ben minder direct in mijn opmerkingen, vooral met kritiek heb ik geleerd om het in te leiden om uiteindelijk mijn punt te kunnenmaken. Ik ben er van overtuigd dat het beheersen van de Franse taal een grote positieve bijdrage heeft op mijn geluk in Frankrijk.

Contact met andere Nederlanders?

In mijn omgeving merk ik dat er veel communicatieproblemen bestaan tussen Nederlanders en Fransen, dit leidt dan weer tot frustratie en misverstanden. In de loop der jaren heb ik mij meer en meer gericht op het begeleiden van renovaties en beheer van enkele landgoederen en villa’s. Ook draag ik zorg voor villa’s die verhuurd worden, ik regel dan alles om het voor de huurder en eigenaar van de villa zorgeloos te laten verlopen. Mijn opdrachtgever is de eigenaar van de villa. Ben ook contact persoon voor de ANWB voor nederlanders die in zuid frankrijk in de problemen zijn geraakt. In het verleden ook visiteur de prison geweest, vanuit de ambassade in Parijs, om Nederlanders te begeleiden die in Frankrijk in de gevangenis terecht zijn gekomen.

Ooit terug naar Nederland?

Sinds 2 jaar krijg ik vaak de vraag, na het overlijden van mijn partner of ik in Frankrijk blijf wonen. Voor mij is het vanzelfsprekend dat ik in Frankrijk blijf wonen, ik heb veel Franse vrienden en kennissen, ik voel me hier thuis. In de loop der jaren heeft er een verschuiving plaats gevonden in mijn sociale contacten, heb minder contact met Nederlanders en meer met Fransen. Ik ga op vakantie in Nederland en probeer regelmatig bij mijn hoogbejaarde moeder op bezoek te gaan, ook heb ik enkele hele goeie vrienden die ik altijd op zoek, deze ken ik al vanaf de kleuterschool. In Nederland voel ik me een toerist, en verbaas ik me over de enorme drukte in het verkeer en in winkels.

‘Ingeburgerd’?

Ik ben wel ingeburgerd in Frankrijk hoewel ik mij niet zo bezig houd met de politiek.
Soms is het fijn om er ook niet helemaal bij te horen, en dat geldt voor mij voor zowel Nederland als Frankrijk. Ik ben gewend geraakt aan het medisch circuit en procedures in Frankrijk, de zorg is prima alleen moet je niet op de eerste hulp terecht komen, dat is mensonterend

Wat is de grootste charme van Zuid-Frankrijk?

De grootste charme vind ik in frankrijk de overweldigende natuur, de Provencaalse dorpjes, vooral buiten het toeristen seizoen, is de pure verstilde sfeer indrukwekkend, ik geniet hier enorm van. Het ontdekken van leuke restaurants en de Franse keuken spreekt me zeer aan, hoewel ik ook regelmatig de grens over ga naar Italië, weer heel anders en de Italiaanse keuken is ook super.

Een favoriete stad aan de Côte d’Azur?

Ik woon in Saint Aygulf, centraal gelegen en aan zee. Ik zwem s’zomers bijna iedere dag in zee, mijn zwembad gebruik ik zelden, dat is leuk voor mijn gasten. In de winter is het leuk om strandwandelingen te maken. Saint Raphael is op 10 km afstand, een prachtige stad, station balnéaire, hier winkel ik voor de dagelijkse aankopen en om een terrasje te pikken. Het is voor mij thuiskomen, ik ken daar veel mensen, heel gezellig. Mijn favoriete stad is Nice, ik heb daar het idee dat er ook « normale » mensen wonen, het is een stad met veel jonge mensen en studenten, dit geeft een gevoel erbij te horen. Regelmatig ga ik naar Monaco, Nice en Toulon voor klassieke concerten en opera’s vooral in het winterseizoen een welkome onderbreking. Zoals gezegd, ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing in Frankrijk te gaan wonen.In het begin miste ik een bruine kroeg zoals in Nederland, inmiddels realiseer ik me dat ook in Nederland veel is veranderd. Ik zeg niet nooit terug naar Nederland, maar de enige reden zou door ziekte zijn. Soms denk ik hier aan, maar mijn motto is geniet van het moment en geen zorgen voor morgen.

Een belangrijke tip?

Als ik al een ongevraagd advies mag geven is het aan Nederlanders die emigreren naar Frankrijk, leer de taal, het leven wordt daardoor nog fijner en mooier.