Flitsgesprek: Margôt van Slooten-Preng

In deze rubriek vertellen Nederlanders en Vlamingen waarom ze voor Zuid-Frankrijk hebben gekozen.

Even voorstellen

Margôt van Slooten-Preng (millésime 1964). Opgegroeid op Texel, waar ik Herman leerde kennen. Samen verder gewaaid naar Friesland en sinds enkele jaren neergestreken in IJhorst in het Reestdal. Verslaglegging zit blijkbaar in mijn DNA en is er sinds de tijd dat ik als klein Margootje al zat mee te pennen met de documentaires van Jacques Cousteau. In mijn huidige beroep als bestuursassistent van Revalidatie Friesland ligt de focus op de zakelijke verslagen, de creatieve uitloper is schrijven over mijn liefde voor wijn en Frankrijk: een prachtige combinatie. De liefde en passie voor (vooral Franse) wijn groeide gedurende de jaren; in 2019 slaagde ik voor de vinologenopleiding van de Wijnacademie.

Sinds wanneer in Zuid-Frankrijk?

Sinds de kennismaking in 1980 is Frankrijk ‘le grand amour’. En route naar Frankrijks warme onderbuik werd ik verliefd: dit is mijn land! Deze heerlijke en heftige kennismaking met Frankrijk en vooral met de Luberon, was er een voor het leven. Steeds keer ik terug, al meer dan 40 jaar kom ik ‘op bezoek’, zo mogelijk meerdere keren per jaar.

Ooit spijt gekend?

Er is geen ander land dan Frankrijk. De eerste spijt zit in het feit dat ik niet meer werk gemaakt hebt van mijn eerste en enige Franse vakantieliefde, haha! Dan had ik nu misschien in Parijs gewoond. De tweede spijt is dat niet eerder werk hebben gemaakt van emigratie. We hopen dat de derde spijt nooit zal komen en kijken daarbij voorzichtig naar onze pensioendatum.

Waarom Zuid-Frankrijk?

Bij mij gaat de knop direct om als ik een voet op Franse bodem zet. Het gevoel wordt intenser naar mate ik zuidelijker kom. Er komt een bijzondere gelukzaligheid over mij heen. Je ne sais quoi wat dat is, maar volgens Herman is dat zeer zichtbaar. Dit in tegenstelling tot het einde van het verblijf. De dag van vertrek ben ik onuitstaanbaar chagrijnig. Ik wil niet weg!

Wat is de grootste charme van Zuid-Frankrijk?

Mijn zusje was erbij toen het begon in de Luberon. Het was een overrompelende liefde, ‘contre vents et marées’. Le chant des cigales, dorpen tegen een berg gekleefd, lavendelvelden, olijfbomen, la Méditerranée, de Provençaalse markten, rosé in vele tinten roze, het ritme van dag, stoffige benen, mythische bergen,  pastis, maar bovenal: er gewoon te zijn, is al genoeg.

Ingeburgerd?

Zo voelt het wel als ik er ben.

Wat is de grootste ergernis?

Ik heb nog nooit een slechte ervaring gehad. Echt niet. Dat komt wellicht omdat wij tot nu toe ‘slechts op bezoek zijn’. Toch hebben zich in die veertig jaar ook crisissituaties (autopech, storingen, verdrinkingsnood, medische hulp) voorgedaan. Wanneer je het spel begrijpt, gaan er deuren open: iets met charmes, geduld en respect. Louter liefde! Erger u niet, verwonder u slechts.

Contact met andere Nederlanders?

Bij voorkeur niet. Ik schaam me soms voor hoe Nederlandse toeristen zich gedragen in Frankrijk. Ik vermijd vooral drukke plekken, kies voor een gîte ver van de toeristencentra.

Tip voor vakantiegangers?

Een inkoppertje: de Luberon en haar dorpen (Lourmarin, Cucuron, Vaugines, Ansouis, Bonnieux en Buoux). Het achterland van Nice (Bairols). Het gebied rond de Mont-Ventoux (Brantes) en de Dentelles de Montmirail (Lafare) is ook prachtig. Het strand tussen Marseillan en Sète. De eilanden: Porquerolles en de Frioul-archipel en natuurlijk: Corsica!

Favoriete stad aan de Côte d’Azur?

Marseille! Lange tijd vermeden, het imago van de stad was slecht. Gelukkig heb ik mijn angst opzij kunnen zetten en viel ik vooral voor de Vieux-Port en de Frioul-archipel, hoewel een subtiele beroving in de metro tijdens ons laatste bezoek een kleine schaduw heeft geworpen op de euforie.

Ooit terug naar Nederland?

Ik draai deze vraag om: ooit (terug ) naar Frankrijk!  Elk jaar en als het ooit gaat lukken, voorgoed of voor langere tijd. We kunnen niet in de toekomst kijken, maar de droom is er en zal er altijd blijven. Of Zuid-Frankrijk haalbaar is? On verra.