“Als ik nog één keer het woord ‘boek’ hoor, pak ik de honden en m’n koffers.”
De echtgenoot is het een beetje zat. Snap ik ook wel, als er een boek van me dreigt te verschijnen word ik een beetje zenuwachtig. Nou ja, zeg maar gerust steeds onuitstaanbaarder naarmate de fatale datum nadert. En vrijdag is het zo ver, dus ik ben niet meer te genieten tussen nu en overmorgen. Gewoon, uit pure onzekerheid. Op elk moment van de 24 uren die er in een dag gaan – inderdaad, ik por ‘m zelfs wakker – bestook ik hem met nerveuze vragen. ‘Heb ik dit wel goed gedaan, ben ik dat niet vergeten, is de verhalenkeuze in orde, zijn alle correcties correct uitgevoerd, klopt de cover, ligt het ook daadwerkelijk vanaf 28 augustus in de verkoop? En wie wil zo’n boekje van mij nou eigenlijk helemaal lézen?’ In het begin bromde hij braaf een antwoord, maar dat werd na verloop van tijd een onbestemde brom, een dwarsig stilzwijnen en uiteindelijk die voor zijn doen heftige uitbarsting op ingehouden fluistersterkte. Ik weet, dan moet ik oppassen. Ik zeg dus niks meer in de huiselijke kring en geloof me, dat valt niet mee. Want het gaat niet vanzelf weg hè, ik blijf een opgewonden horlogeveer tot ‘jour J’ daar is.
Nou ja, nog twee nachtjes wakker liggen en het verboden B-woord vermijden. Gelukkig is er vanavond boekbal – sorry, voetbal – op tv. Dat leidt af. En er is de klaagmuur van Twitter en Facebook, waar iedereen me altijd snapt. Dus please: met wat duimpjes ben ik al een heel eind geholpen. Als ze niet naar beneden wijzen tenminste. Merci!
Deel dit artikel
Meer inspiratie?
Dan hebben we een suggestie! Lees Côte & Provence magazine 4x per jaar met een eigen abonnement en ontvang een prachtig Frankrijkboek, of koop de actuele editie die nu in de winkel ligt.
