Hoofddoekjes in het dorp

Het was weer zover: het café wegens vakantie een hele week dicht. Wij van het dagelijks apéro-beraad zo rond midi op het terras hebben de burgemeester al talloze malen gewaarschuwd dat hij minstens de gemeenteraad voor crisisoverleg bijeen moet roepen als het weer zover dreigt te komen. Men gooit de huiskamer van het dorp niet gewoon maar op slot. Dat vindt de burgemeester ook, maar hij schijnt er niks aan te kunnen doen. De LePennist en gezagsliefhebber de Brulboei tettert dan steeds dat het onder zijn bewind wel heel anders geregeld zou wezen. Hoe dan? Dat is vers 17. Hij is trouwens tegen enig gezag als het om beperking van de jacht gaat.

Zoals elk jaar als het café tot ieders woede uit z’n rol valt, verplaatsten we ons concilie naar het huis mijn vriend Francies de aannemer. Geen grootverdiener, maar hij regelt steevast een paar van die 5 liter-verpakkingen rosé bij de plaatselijke cave. Die schijnen cubi’s te heten, Ik kan het maar niet onthouden. Hij doet bij die coopérative soms wat klussen en met wederzijdse instemming valt het woord factuur dan niet.

Dinsdag moest Francies er extra stoelen op zijn tuinterras bij zetten. Er was zon, nog een graadje of twintig. Onze naar eigen zeggen min of meer groen-linkse burgemeester, nog altijd trots op z’n twee laadpalen bij het postkantoor die nog nooit gebruikt zijn, kwam aanrijden in zijn Volkswagen diesel en hij had zijn medewerkster Jacqueline meegenomen. Hij had ook zijn eeuwige flesje mineraalwater bij zich. Het werd nog drukker: pastoor Henri, in vol ornaat op z’n scooter, parkeerde voor onze neus. Met een cubi rouge. Hij drinkt niet anders. Als athëist geloof ik natuurlijk niks en niemendal, maar ik geloof dat die voorkeur voor rode wijn iets met het katholicisme te maken heeft. In die kringen leven wel meer eigenaardige ideeën. Ik heb niets tegen rouge, behalve als het ’s zomers bloedheet is.

Zoals vaker opende Francies het debat. Hij was (zoals nog veel vaker) door zijn moeder gebeld, de hoogbejaarde patronne van het maison de retraite, volgens haar is ze er een stuk machtiger dan de leiding van het het tehuis. We weten wel zeker dat dit klopt. Daarnaast is ze een gedreven spionne, sneller op de hoogte van de gebeurtenissen in het dorp dan wie dan ook. Maar ja, in negen van de tien gevallen gaat het dan om fake-news.

Dit keer had ze haar zoon laten weten dat ze bij de épicerie (superette) een paar lang gerokte vrouwen met een hoofddoekje op was tegengekomen. Terwijl het niet regende. Die kende ze niet. Nooit eerder in het dorp gezien.

We waren haar te vlug af geweest. We wisten het al en het nieuws klopte. Ook eens een keertje. De burgemeester had ons vorige week al verteld dat hij twee appartementjes in ons minimale HLM-wijke (Habitation à Loyer Modéré; sociale huurwoning tegen een lage prijs) had toegekend aan mensen uit Noord-Afrika. We hadden het voor kennisgeving aangenomen. De Pens uit Amiens, de geleerde van het dorp, had alleen opgemerkt dat hij uit Noord-Frankrijk kwam. De Brulboei had toen op het appèl ontbroken en hoorde het nu voor het eerst. We hadden weinig belangstelling voor zijn bekende retirade tegen buitenlanders. Jacqueline zei iets over mode en dat ze op tv had gezien dat hoofddoekjes in Parijs van onze tijd zijn. Ze ging er eentje kopen, ze zou van het weekend toch naar Aix-en-Provence gaan.

“Alweer een nieuw verloofde?”, pestte Francies.

We wendden ons tot Henri. Had hij de kerstmis al in de klauwen? Hij zuchtte. Hij gaat over een hele reeks parochies en zie dan al die nachtmissen maar eens te regelen. En nee, ons dorp stond niet hoog genoteerd in het schema. Francies waarschuwde dat hij zijn moeder zou inzetten. Henri was er al bang voor geweest. De Pens begon over de paus, die de heropening van de Notre-Dame in Parijs aan zich voorbij laat gaan, maar wél naar Corsica komt. Wat wij ervan vonden. De discussie sprak me niet aan. Zo’n zeer oud staatshoofd van een mini-staatje, laat die man lekker in bed blijven.

Ik zette koers naar huis en trof mijn echtgenote met een hoofddoekje op. De föhn en panne, legde ze uit.