Knap aan de prijs

Vanmorgen belde Carin, een gekoesterde vriendin te Amsterdam met een kek mode-imperiumpje. Ze kwam in Zuid-Frankrijk wonen. Dat besluit ze zo ongeveer elk jaar, maar nu was het serieuzer dan serieus. Leek me geen goed plan. Ik zou het geweldig vinden als ze bij me in de buurt kwam wonen, daar niet van, maar nu proberen huis en haard in NL te verkopen en dan iets nieuws aanschaffen in dit deel van Frankrijk? Zou het niet doen. Toen ze belde zat ik net met een bericht uit The Economist voor m’n neus waarin te lezen stond dat de huizenprijzen in Frankrijk gemiddeld 25 procent te hoog zijn. Volgens iemand aan het naastgelegen bureau die regelmatig onleesbare stukjes over financiën tikt, is The Economist een zeer serieus te nemen bron. Ik kan dat alleen maar beamen. Als dat Britse blad tot de conclusie komt dat de Franse huizenmarkt alle klassieke ‘bubbel-kenmerken’ vertoont, nog erger dan een paar jaar geleden in de VS, dan kun je dat niet zomaar als onzin wegpoetsen.
Ik las Carin voor dat het niet de vraag is óf die bubbel wordt lek geprikt, maar dat alleen nog niet te zeggen valt wannéér precies. “Wachten! Ga asjeblieft niet met makelaars bellen!” Want als je al drie jaar aarzelt voor je besluit naar Frankrijk te emigreren, dan kan er ook nog wel een jaartje bij. Toch?
Natuurlijk weet ik te weinig van landelijke huizenprijzen; Frankrijk is zo groot. ´t Zal best dat aan een oude boerderij in de Creuse of zo, waar ‘ons’ subtropisch klimaat ver te zoeken is, een sterk overdreven prijskaartje hangt. Ik roep niet voor niks al jaren dat Frankrijk helemaal niet bestaat. Want de regionale verschillen zijn enorm. Maar als ik de aanbiedingen van makelaars hier in de buurt zie, denk ik toch vaak: knap aan de prijs. Zit wel wat in: ons deel van Zuid-Frankrijk (Nice, Cannes, Saint-Tropez) is nu eenmaal wereldberoemd en daar betaal je voor. Maar zelfs hier is het crisis, wat betekent dat de prijzen naar beneden zullen moeten. Een prijsdaling van 25 procent in dit deel van Zuid-Frankrijk lijkt me onwaarschijnlijk. Maar je weet het nooit. Vorige week kwam ik beroepsmatig een notaris tegen die me vertelde dat hij veel minder negotie heeft dan een jaar geleden, in de sfeer van de onroerendgoed-transacties. En het buurvrouwtje van een stukje verderop, dat als ‘makeleuse’ werkzaam is (ze mag de huizen aan potentiële klanten laten zien) klaagde dat er dit jaar slechts één huis verkocht is. Kan niet anders of de prijzen gaan zelfs hier zakken.
En stel -ik kijk nergens meer van op in deze sombere tijden- dat die neuro en die zeuro er komen? Waar gaat Frankrijk dan bij horen? Noord? Zó serieus wordt Sarko nu ook weer niet genomen: de AAA-rating staat al op het spel.
Zuid? Daar zal Frankrijk zich met hand en tand tegen verzetten; voorgoed weggezet als semi-derdewereldland? Non!
Ergens ter hoogte van Lyon de boel dan maar doorknippen en van de ene op de andere munt overschakelen? Alsof de Berlijnse Muur op een andere plek wordt herbouwd. Onaanvaardbaar!
Maar als de EU-kopstukken niet snel besluiten over echte maatregelen, maken de financiële markten het zelf wel uit. En dan kan een huisje hier in de buurt weleens extreem aantrekkelijk geprijsd raken. “Nog even wachten Carin.”