Les Miserables van Marseille

Ik woon op het ‘rustieke’ platteland, en al gebeuren er in de kroeg soms dingen waarbij je even de andere kant uit kijkt, bijvoorbeeld als er weer een slof ‘witte’ sigaretten van eigenaar verandert, dan nog denk je: rustiek platteland, niks aan de hand. Maar Marseille is niet ver weg. Daar zijn dit jaar al 24 moorden gepleegd. Vooral afrekeningen in het criminele circuit, er zou sprake zijn van bende-oorlogen waarbij drugs de inzet vormen. Voor zover ik het allemaal kan overzien, heeft de Napolitaanse tak van de Italiaanse maffia (de Camorra) bloeddorstige ruzie met Corsicanen die op hun ´Ile de Beauté´ liever zelf de dienst uitmaken, zeker als er wat te verdienen valt aan drugshandel. Heb je ook nog de Ndrangheta, een soort club van maffiosi die vanuit Zuid-Italië (Calabrië) opereren. Marseille zou een soort trefpunt voor de internationale drugssmokkel zijn. Intussen zijn er 12 agenten van de Brigade Anti-Criminalité (BAC) gearresteerd, die geacht werden die misdaad in de stad te bestrijden. Ze worden ervan verdacht handjeklap te hebben gespeeld met de drugsbendes die de tweede stad van Frankrijk tot zo ongeveer onveiligste van het continent maken. Bij huiszoekingen en in de ´lockers´ op het politiebureau zijn grote sommen geld, drugs en smokkelsigaretten gevonden.
En dan is er ook nog de ‘gewone’ criminaliteit in Marseille; armoede-gerelateerd doorgaans. Zoals de moord op een advocate die in haar eigen kantoor de keel werd doorgesneden. Vandaag zijn twee verdachten opgepakt bij wie thuis haar tas en haar sieraden werden teruggevonden.
Je mag niet stigmatiseren, maar er zijn in Marseille nogal wat ´achterstandwijken´, zoals dat eufemistisch heet. Voornamelijk bewoond door Noord-Afrikanen en door mensen uit (voormalige) ´overzeese gebiedsdelen´ (TOM, terroirare outre mer) waarvan Frankrijk er nog steeds veel heeft.
Over het algemeen is de levensstandaard in die banlieu’s ruimschoots onder de armoedegrens. En scoort de wanhoop er ver boven. Getto’s. En een kweekvijver voor een volgende generatie ‘miserables’. Rondkomen met zeven keer niks, terwijl het beste restaurant van de stad (Le Petit Nice, 3 Michelin-sterren) probleemloos € 90 voor een eenvoudige lunch vraagt.
Nee, ik pleit criminaliteit niet goed, verre van dat, maar om de realiteit kun je niet heen.
Ik denk soms: heel mooi dat Marseille volgend jaar de culturele hoofdstad van Europa is. Dan staan de schijnwerpers onbarmhartig op de -volgens de statistieken- crimineelste hoofdstad van Zuid-Europa gericht. En moet zo’n stadsbestuur zich toch eens ernstig achter de oren krabben. Tonnen subsidie, hier en daar is de stad wat opgetut, maar geen stuiver te makken voor waar het echt om zou moeten gaan.
Ik bedoel, het zou toch niet allemaal van Les Restos du Coeur moeten afhangen?