Loonzakje

Vandaag zo’n zeven keer gebeld met m’n bank, de Crédit Agricole. Er was kennelijk door een of ander onbenul (maar het kan net zo goed een computer geweest zijn) besloten mijn carte bancaire te blokkeren. Dus stond ik riant voor schut bij de supermarché. Met zo’n rijtje achter je bij de kassa dat je ziét denken: ‘ja ja, die zal wel geen stuiver meer te makken hebben’. Had gekund, maar ik was toevallig net even zo kredietwaardig als de ECB. Maar ja, bewijs dat maar eens ter plekke. Dat ik, zoals gebruikelijk op een doordeweekse werkdag, gekleed ging in een verwassen spijkerbroek en een ‘pull de camionneur’ deed er ook geen goed aan toen ik voorstelde dan maar een cheque uit te schrijven. “Comme vous voulez madame”, bitste de rouwzwart geverfde cassière net iets te hooghartig, “vous avez une pièce d’indentité?” Godlof kon ik dat overleggen. “Juste la signature!”, kreet het van nagelstudio-klauwen voorziene creatuur nog een octaaf hoger. Om vervolgens met gepast dedain het bankpapieren vodje door de kassa te laten ratelen.
Ik werd daar tamelijk razend van. Nog even afgezien van het feit dat ik zeker wist dat er voldoende pecunia op de rekening gestort stonden, heb ik voldoende redenen om grote vraagtekens te zetten achter het Franse bankgebeuren. Achterlijk is nog de mildste kwalificatie. En dan heb ik het even niet over de -terecht- bedreigde AAA-status van de bancaire sector in dit zelfingenomen bijna-ontwikkelingsland. Waar in het eigentijdse Europa wordt er bijvoorbeeld nog met cheques gewerkt? Waar wordt er zomaar door de bank zelf besloten dat je toe bent aan een spaarrekening, náást je gewone betaalrekening, waarop vervolgens ongevraagd een deel van je bloedeigen geld wordt gegijzeld? En als je teruggave -en opheffing van die extra rekening- eist, moet je toch echt eerst dreigen het filiaal te verbouwen en mag je flink betalen om ‘het dossier te laten sluiten’. En waar in de beschaafde wereld wordt internetbankieren nog zo onnavolgbaar aan banden gelegd, dat wel de (semi)overheidsbedrijven automatisch geld van je rekening mogen plukken, maar dat je zelfs geen krantenabonnementsgeld naar het buitenland kunt overboeken? Of naar een willekeurige Franse particulier? Moet je speciaal toestemming voor aanvragen. Of een cheque uitschrijven, in een envelop stoppen, afdoende frankeren en via de post naar de betreffende persoon sturen, die hem dan op de achterkant moet tekenen en bij zijn eigen bank inleveren. Vervolgens gaat die cheque naar ‘Parijs’ om goed gekeurd te worden (en o wee als er te weinig geld op je rekening staat: voor het leven geen chequeboek meer!), en eventueel ook nog naar bijvoorbeeld het hoofdkantoor van De Nederlandsche Bank; pas daarna wordt het bedrag bij mij af- en bij de begunstigde bijgeschreven: zelfs al gaat het om een kwartje.
Een tijdje terug schreef ik over de levendige ruilhandel die hier in de buurt bestaat. Niks overheden, niks banken, gewoon jouw product tegen het mijne. Ik begrijp meer dan ooit waarom. Helaas lukt het in deze moderne tijden niet om overal op die manier te betalen. Maar wat zou het mooi zijn als gewoon het oude vertrouwde loonzakje weer terugkwam. En als we toch bezig zijn, doe dan ook de gulden en de franc maar terug.