Meebetalen aan het duurste stukje snelweg van Frankrijk

Per 1 februari gaan de tarieven van de autosnelwegen, zoals vrijwel elk jaar, weer omhoog. Hier in het zuiden -waar de autoroutes onder het beheer van Escota vallen- met maar liefst 2,05%. Dat lijkt misschien niet extreem, maar als je voor je werk dagelijks van die snelwegen gebruik moet maken en je baas niks vergoedt, of als je gewoon een kleine zelfstandige bent, dan hakt dat er toch behoorlijk in. Reken hier uit hoeveel u zelf kwijt bent als u de snelweg pakt.
Overigens gaat 0,14% van die tariefsverhoging naar de trein; een soort van solidariteitsheffing om het spoorvervoer in dunbevolkte gebieden in stand te houden, daar kan ik wel mee leven. Maar de rest? Waar gaat de rest aan op? Oké, inflatiecorrectie of iets dergelijks, het vervangen van slagbomen bij opritten die door met name Oost-Europese truckercowboys aan barrels worden gereden, fraude, wegonderhoud. Tuurlijk.
Maar wat ik niet wist is dat ik regelmatig meebetaal aan de grootste blunder uit de geschiedenis van het Zuid-Franse snelwegnet.
Het gaat om een stukje asfalt van amper 800 meter, tussen Nice en La Turbie, richting Italië. Dat heeft de afgelopen twintig jaar meer dan 100 miljoen euro gekost. Brigitte Mahieu, chef du secteur Côte-d’Azur d’Escota, zegt het zelf in de Nice Matin: “Omgerekend is dat 125.000 euro per strekkende meter. Weggegooid geld. En we houden er ook mee op; begin 2013 komt er een tunnel een eindje verder.”
Fijn, maar het is wel mijn weggegooide geld. Bovendien, hoezo weggegooid?
Dat blijkt een lang verhaal, maar is snel samen te vatten: die weg ligt verkeerd.
In de jaren zeventig, toen de aanleg begon, was dat trouwens al te voorzien. Er kwamen restanten van de Romeinse Via Aurelia bloot. Die mochten niet zomaar worden afgegraven, maar moesten geconserveerd. Daarna bleek dat de bodem onstabiel was. Leg er dan geen weg over aan!
Maar dat deed Escota dus wel. Met als resultaat dat die weg permanent wegglijdt. Een gewapend betonnen muur ernaast zou helpen; mooi niet. In de jaren negentig werd het tracee naar een stukje zuiderlijker verplaatst: hielp niet. En nu worden er meer dan 200 funderingspalen van 20 meter lengte naast de weg de grond in geramd om er in elk geval voor te zorgen dat het traject niet verder wegzakt tot de tunnel klaar is die voor een stukje verderop staat gepland. Want dat zou zeker de definitieve oplossing voor alle problemen zijn.
Kosten: ruim 60 miljoen euro. Of het echt helpt? Nou, het helpt de weggebruiker in elk geval ook de komende jaren van z’n centjes af. Dat is wèl zeker.