Peter Hooft: andere vooroordelen

Ik ben tegen préjugés, vooroordelen, behalve tegen die van mij. Volgens de Amerikaan Mark Twain (1835-1920) zijn vooroordelen “een schimmel van de geest, men vindt ze alleen daar waar het licht niet komt.” Zolang de stroom niet uitvalt, vaak genoeg, heb ik in de Provence weinig over het licht te klagen. Maar naarmate ik langer in Frankrijk verblijf, raak ik er steeds meer van overtuigd dat cliché-gedachten over dit land niet speciaal als ‘achterhaald’ opgeborgen kunnen worden. Ik denk soms aan mijn moeder die eind jaren zestig na 24 uur in Frankrijk al van haar eigen gelijk overtuigd was: Frankrijk en de Fransen deugen niet; luie stakers, overspelig, aan de wijn. Er was naar haar idee iets misgegaan in het hotel-restaurant. Mijn vader kreeg de volgende ochtend opdracht zo snel mogelijk naar Zwitserland door te rijden. Mijn moeder heeft niet hoeven beleven dat haar zoon in het vermaledijde Frankrijk belandde.

Aanvankelijk ging ik hier gebukt onder (laat ik zeggen) ‘toeristische’ vooroordelen. De zon, de natuur, het eten, dat soort dingen. Na een tijdje stel je vast dat het hier ook verschrikkelijk weer kan zijn, dat de natuur vaak in de fik staat (of wordt aangestoken) en dat de bejubelde gastronomie vaak niet verder reikt dan uit Italië gejatte recepten.

Speelse afspraken onder de tafel

Ik kreeg andere vooroordelen toen ik hier een tijdje rondhing. In de meer maatschappelijke sfeer. Allerlei verhalen gehoord en gelezen over speelse afspraken onder de tafel die in andere, meer serieuze landen corruptie worden genoemd.

En zo’n Twain kan het dan wel over een beschimmelde geest hebben, het klopt nog steeds wat ik inmiddels denk, geloof of veronderstel.

Van de week in mijn nabije omgeving groot nieuws: de burgemeester van Cogolin, nabij Saint-Tropez, in staat van beschuldiging gesteld en de ex-burgemeester van Le Castellet (ook de Var) moest voor de rechter verschijnen. Gesjoemel met overheidsfinanciën of belangenverstrengeling. dat zal nog wel blijken. Of misschien ook wel niet.

In de Assemblée Nationale ging het ondertussen over de ambtenaren die hier altijd een arbeidscontract voor het leven krijgen en die (vergeleken met mensen die in de privé-sector werken) zich wel heel erg vaak ziek melden. De nog maar onlangs aangetreden premier Barnier (73) moest zich het afgelopen weekeinde laten opereren, iets met zijn nek. Over drie weken wordt bekend gemaakt wat hem precies scheelt. Allerlei dokters lieten in de media weten dat het resultaat van zo’n operatief onderzoek normaal gesproken binnen een paar dagen bekend is.

Met een veroordeelde op staatsbezoek

President Macron was op staatsbezoek in Marokko, in gezelschap van wat ministers, het halve bedrijfsleven én de Frans-Marokkaanse humorist Yassine Belattar (foto). Iemand die nogal tegen islamofobie waarschuwt en in dat verband grapsgewijs collega’s en anderen met de dood bedreigde. De rechter kon er niet om lachen en veroordeelde Yassine tot 4 maanden voorwaardelijk. Hij was en is lid van een adviesraad van de president en hij zou goed bevriend zijn met Macron. Die hem dus uitnodigde mee te gaan op staatsbezoek. Hij stond niet op de officiële lijst van mee-reizigers. Niet alleen de politieke oppositie vond het onbegrijpelijk dat een veroordeelde de eer te beurt viel mee te doen aan zo’n tricolore visite.

Soms blijken zelfs mijn vooroordelen toch een correct oordeel, gestuwd door een ponton aan argumenten.

Met dat Vive La République! ben ik wel steeds terughoudender.