Als er wordt aangekondigd dat de president op tv het volk gaat toespreken, zit ik er op tijd klaar voor. De uitzending begint steevast met het ten gehore brengen van die tune van de Marseillaise, die song die ik vooral vanwege de tekst best aardig vind. Ofschoon zo’n volkslied natuurlijk nationalistische flauwekul is. En in de meeste gevallen niet om aan te horen. Heb ik het niet alleen over dat Wilhelmus met iets van raar bloed en een Spaanse koning, of daaromtrent. Nee, dan de Marseillaise: ‘Le jour de gloire est arrivé’ en ‘Aux armes citoyens’, dat gaat tenminste ergens over. Al moet je ‘aux armes’. nu dus vertalen met ‘à la grève’, behalve dan in het milieu van de narcotraffic. Daar staken ze juist niet.
De president opende afgelopen donderdag met het gebruikelijke “Français, Françaises, mes chèrs compatriots”, een ‘goedenavond’ kan er nooit vanaf. Beetje flauw, maar dat ‘mes chèrs compatriots’ impliceert dus dat er ook andere landgenoten zijn dan zijn beste. Ik bijvoorbeeld.
Tot de laatste seconde
Wat er daarna betoogd werd, was vooral amusement. Iemand die uitlegt dat het allemaal niet aan hem lag, maar aan alle anderen, allemaal onverantwoordelijke types. En natuurlijk zou hij tot de laatste seconde van zijn mandaat (tot begin 2027) president blijven. Volgens een opiniepeiling wil 57% van de Fransen dat hij na het échec van het kabinet Barnier opkrast. En wat er zoal aan de hand is, van een gevallen regering tot massa-stakingen, van een giga begrotingstekort tot geen medicijnen bij apotheek, wat zou het? Komt goed.
Frans voor “Wir schaffen das”
Normalement binnen een paar dagen een nieuwe regering en iedereen weet toch dat Frankrijk gewoon alles aan kan? Het succes van de Olympische Spelen, de restauratie van de Notre Dame, hoeveel bewijs wil je nog meer hebben? Ik riep tegen het scherm dat hij beloofd had dat die kerk voor de Spelen herbouwd zou zijn. Hij deed me denken aan Provençaalse aannemers, loodgieters en tuinlieden. Als die over normalement beginnen, weet je al zeker dat hun klus niet op tijd klaar zal zijn. Toen de president na ruim een kwartiertje uitgesproken was, drong pas goed tot me door wat hij nou eigenlijk had gezegd: on peut le faire. Is dat niet Frans voor het legendarische of beruchte ‘Wir schaffen das’ van Angela Merkel?
Een complottheorie?
Omfloerst was het ook nog gegaan over het idee van mevrouw Le Pen om gauw nieuwe presidentsverkiezingen uit te schrijven. Het liefst voor maart. Dan beslist de rechter of ze een paar jaar onverkiesbaar is. Of niet. Zo’n vrolijke complottheorie van verstandelijk beperkten? Ik weet het eigenlijk niet.
Nou ja, morgen eerst maar eens zien of ik niet vastloop in een boeren-barricade en of het lukt voor 27 december een treinticket naar Parijs te bemachtigen. Ik ben er niet gerust op, maar alles komt goed, de president heeft het immers zelf gezegd?
Deel dit artikel
Meer inspiratie?
Dan hebben we een suggestie! Lees Côte & Provence magazine 4x per jaar met een eigen abonnement en ontvang een prachtig Frankrijkboek, of koop de actuele editie die nu in de winkel ligt.
