Puntenrijbewijs

Vanmorgen post van de overheid in de bus. Dat brengt altijd een lichte schrikreactie teweeg en dit keer met reden: een prent wegens te hard rijden. De echtgenoot en ik slopen een tijdje wantrouwig om elkaar heen, maar uiteindelijk moest ik toegeven dat die bon waarschijnlijk op mijn conto kon worden bijgeschreven. Ik was de laatste weken nogal veel op pad; interviewtje hier, reportage daar, en ik weet zeker dat ik de snelheidlimiet meer dan eens heb overschreden. Natuurlijk rem ik tijdig af als ik een flitscamera tegenkom -ik weet ook van de meeste hier in de buurt wel waar ze staan- maar deze op de A7 ter hoogte van Avignon had ik blijkbaar over het hoofd gezien. Ik bekeek de aanslag op mijn portefeuille wat nauwkeuriger: € 45,95 voor 119 km waar het 110 had moeten zijn, met correctie kwam ik op 113 km, dus 3 km te hard. Nou nou. Ik keek nog eens en zag dat ik ook meteen een punt van m’n Franse puntenrijbewijs mocht inleveren. Wel @#$%^&*! Voor die lullige drie kilometertjes? Dat ervoer ik pas echt als oplichting!
Ik mocht overigens -hoogst modern- via internet betalen. En ineens kon ik mijn geluk niet op, want toen ik het bonnummer invulde, verschenen de gegevens van mijn man op het scherm. Die auto staat op zijn naam, vandaar. Maar de consequentie daarvan is dat niet ik, maar híj een punt van zijn rijbewijs kwijt is! Ik telde mijn zegeningen en zag verre verschieten vol puntenverslindende overtredingen voor me die mij nimmer een punt zouden kunnen kosten. Tenzij ik klapwiekend van de drank van de weg geplukt zou worden natuurlijk, en er weinig te ontkennen viel. Maar die kans is vrij klein. De vreugde was van korte duur. Mijn man kan heel somber worden als hem onrecht wordt aangedaan. En heel vilein: hij weigert nog langer te chaufferen: “als de punten op míjn rijbewijs door jou worden verkwanseld, mag je me rijden ook”. Tja, gelijk heeft ie wel een beetje. Gelukkig wordt die punt na een jaar goed gedrag vanzelf weer bijgeschreven. Tot die tijd drink ik water bij de lunch en rij ik iets langzamer dan toegestaan. Dus als u ‘ach gut, weer zo’n wijffie dat niet kan rijden’ tegenkomt: ik doe het uit liefde hoor!