Recept van de week: Méditerrane pastasalade

Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: het is weer vrijdag, dus tijd voor een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.

Ik weet het, ik weet het, in het noorden regent het en is het veel te koud voor de tijd van het jaar. Maar hier is het tropisch, en omdat jullie allemaal toch weer massaal deze kant opkomen nu de zomervakanties beginnen, leek het me geen gek idee om alvast een makkelijke maaltijdsalade in de aanbieding te gooien. Zelfs als je allerprimitiefst kampeert kun je je er nog geen buil aan vallen; een piepklein kookdingetje om wat pasta op te garen is genoeg.
Zelf ben ik niet zo van kamperen; moeilijke campingjeugd gehad, zullen we maar zeggen. Weggeregend, ziek geworden, afgezien, dat werk. Eén voorval bezorgt me trouwens nog steeds nachtmerries. En lachstuipen.
Stel je een propvolle, bloedhete Spaanse camping in het pre-glampingtijdperk voor. Een terrassencamping, geen plekje vlak, de benauwde familietent met kunst en vliegwerk vast gescheerlijnd op zo’n smalle terrasstrook. M’n zusje en ik (in de lagere schoolleeftijd) landerig op een wiebelig luchtbed. M’n op moeder op d’r hurken gebogen over een primus kooktoestelletje met daarop een 4-persoonspan waarin snelkook macaroni (met smac en tomatenketchup op te pimpen) gaar moest zien te worden. Dat duurde. En duurde. Te lang, volgens mijn vader die maar eens polshoogte kwam nemen. Hij struikelde over een dwars langs de ingang gespannen scheerlijn, werd de tent door gelanceerd, haakte onderweg de pan macaroni pootje, en verdween aan de andere kant onder het tentzeil door om op het lager gelegen terras bij de benedenburen naar binnen te zeilen. Intussen had mijn moeder de tegenwoordigheid van geest om de primus te grijpen en uit te draaien; god weet wat er gebeurt was als het ding pa achterna gestuiterd was…
Even later kwam hij – nogal verfomfaaid – de rubber tenthamer halen, binnensmonds grommend “’t waren nog Duitsers ook”. We hoorden hem verwoed op verplaatste haringen hameren terwijl m’n moeder de macaroni bij elkaar veegde. Nee, dan mag je niet lachen, niet hardop in elk geval.
Da’s niet gelukt. Die avond aten we een boterham met tevredenheid.

Ingrediënten:
300 gram korte pasta (penne, macaroni, farfalle)
150 gram feta
3 rijpe tomaten
handje kleine zwarte olijven uit Nice
½ komkommer
½ bosje bieslook
½ bosje basilicum
½ citroen
olijfolie
balsamicoazijn
zout, peper

Bereiding:
Kook de pasta ‘al dente’ (beetgaar) in water met een scheut olijfolie, giet af in een vergiet en schudt even om onder de koude kraan zodat de pasta niet verder gaart.
Snipper de bieslook, snij de basilicum in reepjes, maar hou een paar blaadjes achter voor de garnering.
Snij de feta in blokjes (gaat het beste als ie net uit de koelkast komt).
Haal de harde kern en de zaadlijsten uit de tomaten en snij het vruchtvlees in blokjes.
Schil de komkommer, snij hem overlangs in tweeën, rits met een theelepeltje de zaadjes eruit en snij ‘m in blokjes. Doe alle ingrediënten in een kom en meng ze door elkaar (vergeet de pasta en de olijven niet).
Maak een vinaigrette door in een kommetje 3 eetlepels olijfolie, het sap van de halve citroen, 2 eetlepels balsamicoazijn, plus een snuf zout en peper stevig door elkaar te kloppen tot een mollige saus.
Giet de saus vlak voor het opdienen over de pastasalade en geef er (stok)brood en een fris glas koele rosé bij.