Richting

Ik heb een pesthekel aan rotondes, en dan met name aan mini-rotondes die ervoor geschapen lijken om chaos te creëren. Nergens worden verkeersregels zó genegeerd als juist daar.
Ha! Rotonde! Altijd voorrang! Jawel, behalve dan als je er nog niet op zit, maar dan heb je die hele minirotonde al over het hoofd gezien. Wat was dat? Minirotonde? Ah, gemist. Sorry…. Bijgevolg geeft ook geen hond meer aan waar en wanneer ie er af gaat. Ouderwets richting aangeven, zeg maar.
Geen idee hoe dat elders in Frankrijk is, maar bij mij in de buurt krijg je zo ongeveer om de vijf kilometer een rotonde voor je motorkap. Volgens de wethouder in mijn dorp die ik vanmiddag even in het café sprak, komt zo’n rotonde de verkeersveiligheid ten goede. Maar mijn ervaring is dat rotondes vooral de filevorming bevorderen. Over de terreur van de verkeersdrempels (zelfs in mijn vrijwel failliete keuterdorp al twee stuks, kersvers aangelegd) heb ik het maar even niet. Moest er weer eens subsidie uit Brussel worden opgemaakt? Dat betoogt mijn man in elk geval, en hij zou best eens gelijk kunnen hebben: één jaartje subsidiepot niet leeg gesnoept, het volgende jaar strafkorting.
Ik heb -uiteraard weer onaangekondigde- vakantielogés over de vloer. Ik was dus vanmorgen gedoemd boodschappen te doen. Normaal vergt het ritje naar de supermarché en de marché paysan 15 km verderop, iets van een kwartier. Nu duurde het 45 minuten voor ik er was: ‘saison’ hè, toeristen.
Tuurlijk, toerisme is een zegen voor de buurt, de halve middenstand leeft ervan, en dan had ik hier maar niet moeten gaan wonen enzo. Maar moet in het hoogseizoen ook subiet alle beschaving overboord? Op de eerste rotonde op weg naar de supermarché ging het al meteen mis: een losse flodder in zo´n namaak-cabrio ramde ‘m plankgas de rotonde rond. Richting aangeven ho maar. Dat was onverstandig.
Nou ben ik wel wat gewend, bij mij in de omgeving is richting aangeven synoniem voor burgertrutterigheid. Men gebaart liever met een arm uit het omlaag gedraaide raampje dat men links- of rechtsaf gaat, of dat je er langs mag. Dat laatste doorgaans op een onoverzichtelijk (kruis)punt, of een steile kronkelafdaling, maar voor verkeersinzicht moet je hier ook niet zijn. Gaat ook zelden fout: ons kent ons.
Van toeristen mag je echter verwachten dat ze de Franse verkeersregels in acht nemen. ‘On n’est pas d’ici, hein!’ Dus netjes richting aangeven graag! Ja ja, ook en vooral die verafschuwde Parijzenaars die hun clignoteur -eenmaal op het ‘achterlijke’ platteland- zelden weten te vinden. De arrogantie van de grote stedeling.
Ik mag er graag even tegenin gaan. Gewoon een kwestie van een klein stukje grommend optrekken in m’n afgetrapte Japse 4×4 met imposante dreigdeuk in de bumper. De Parisienne van de ‘cabrionette’ die even snel die rotondette dacht te ronden, weet dat nu ook. Dat er daarna nog circa 25 andere auto´s die in de file achter me stonden, ‘even’ voorrang namen had ik niet voorzien.
Maar ja: ‘On est d’ici, hein.’