Rookhandel

Van de week kwam ik het café binnen en proefde meteen een merkwaardig sfeertje. Beetje stiekem, beetje besmuikt, stonden de kroegbaas en een drietal vaste klanten aan het eind van de toog bijeen. Ik zei netjes gedag (= zoenen, twee per bekende, maakt acht ‘aéro-bises’ in totaal, terwijl mijn echtgenoot doorgaans wegkomt met een amicale handdruk) en nam mijn aperitiefje en de kroegkrant mee naar een tafeltje op discrete afstand van het konkelende kluitje. Ik kon niet horen wat er gezegd werd, maar wat ik even later zag was minstens zo verhelderend. De barbaas deed een greep onder de ‘zinc’, er verdwenen rood/witte sigarettensloffen onder een drietal jassen.
Sigaretten? Maar de bar is helemaal geen ‘tabac’!
“Niet mee bemoeien”, fluisterde mijn man indringend, “komt alleen maar narigheid van”; hij kent me.
Maar ik was al gespot. Nadat de klanten tevreden waren vertrokken, kwam de kroegbaas langszij. Hij leunde vertrouwelijk op ons tafeltje: “Jullie hebben dus niks gezien, ‘hein’. Wat willen jullie drinken?” Duidelijk: ‘he just made us an offer you can’t refuse’, oftewel ‘kop dicht, of anders…’
We bestelden braaf een tweede drankje. En nee, natúúrlijk niks gezien. Waar hàdden we het over! Ik wilde nog even guitig om me heen kijken, maar de schop onder tafel tegen m’n schenen was overtuigend genoeg om er vanaf te zien. Soms kan mijn man heel verstandig zijn.
De illegale sigarettenhandel is in dit deel van Frankrijk, dat tegen de Italiaanse grens aanschurkt, een inmiddels niet meer te ontkennen fenomeen. Thuis maar even de cijfertjes erbij gezocht. Sinds de overheid de jacht geopend heeft op rokers en de prijzen van rookwaren exorbitant zijn gestegen, is volgens de statistieken vanaf 1999 de officiële verkoop van sigaretten in de regio PACA (Provence, Alpes, Côte d’Azur) met circa 35% gedaald; tussen Menton en Nice zelfs met 50%. Voor de gezondheidsmaffia prachtige cijfers natuurlijk, maar we kunnen er gerust vanuit gaan dat er hier amper iemand is gestopt met roken; de pafhandel is gewoon ondergronds gegaan. In dezelfde periode is de rooksmokkel namelijk met minstens 25% gestegen, en dan hebben we het over de ontdekte smokkeltransporten. Dat zijn doorgaans de grote vissen die met camions tegelijk de goedkoop in het buitenland gekochte handel de grens over transporteren. Terwijl de kleintjes -de politie spreekt van ‘fourmis’- vrijwel ongrijpbaar door de mazen van het systeem slippen; pakkans bijna 0%. Gouden handel: een pakje Marlboro kost in Italië € 4,60, en doet in Frankrijk € 6,20. Nóg lucratiever wordt het als de rookwaren betrokken worden uit bijvoorbeeld China, Noord-Afrika, de Oekraïne, of Griekenland; met name het laatste land is als smokkelparadijs in opkomst. De smokkelaars varen er wel bij: een partijtje van tienduizend sigaretten, tegen de helft van de prijs doorverkocht, levert een winst van ruim 200% op. Crisis? Welke crisis?