Rugby? Yep, eindelijk ook in NL!

Ik ben blij met RTL7. Tja, dat had ik zelf ook niet gedacht, maar het is met afstand de enige zender die adequaat aandacht besteedt aan het WK rugby. En dat vind ik tamelijk prettig: ik ben fan.
Kijk, na een ruime kwarteeuw in de Zuid-Franse contreien heb ik niet zoveel meer op met NL-televisie, en met de ‘commerciëlen’ al helemaal niet. Bij de ‘publieken’ kun je het plaatje/praatje ook zonder te kijken probleemloos avond aan avond invullen, met steevast dezelfde pratende hoofden uit de minivijver waaruit alle omroepen vissen. En voor je het weet, stuit je bij de commerciëlen op een gierende Goor en Geer, geschreeuw van Paul de Leeuw of iets met allerhande spuiten en slikken. Maar van de week kwam ik al zappend zowaar ineens rugby tegen. Ik zapte voor de zekerheid nog een keertje heen en weer. Nee hoor, echt, rugby. Gewoon op RTL7. Nederland en rugby, dat is zoiets als Madurodam in de Champions League. Of het Nederlands voetbalelftal op het EK in 2016.
Ik heb ’t vast al vaker opgeschreven, lang geleden was ik sportjournalist. De echtgenoot mag er graag op attenderen dat wie niets kan journalist wordt. En wie zelfs dat niet kan, sportjournalist. Een klassiekertje, net iets te vaak gehoord. Maar ik weet intussen wel iets van – zeg – wielrennen, tennis, voetbal. En ik zag een paar weken geleden toevallig wél eerder dan hij dat OGC Nice ten onrechte een buitenspeldoelpunt kreeg afgekeurd. Jawel, we kijken eensgezind naar de Franse voetbalcompetitie. En het is altijd een feestje als onze Zuid-Franse favorieten dat hooghartige Paris Saint-Germain even een lesje leren.
Marseille, Nice, Monaco, toch van een iets ander niveau dan PEC Zwolle en Excelsior, al gaat het me nog steeds aan het Rotterdamse hart dat dat clubje zo’n door amper 3400 man gadegeslagen kwijnend bestaan lijdt. Wat eigenlijk ook wel een beetje voor het hele Nederlandse voetbal opgaat.
Maar tegenwoordig kijk ik eigenlijk liever naar rugby. Toen ik nog in Nederland verbleef nooit iets mee te maken gehad, ik weet niet eens of er toen in de poldelta een serieuze rugby-competitie bestond. Maar dan kom je in de Var terecht en dan blijkt rugby er veruit de populairste sport. Niet om de chauvinist uit te hangen, maar ‘onze’ RCT (Rugby Club Toulonnais) is dus wel Frans én Europees kampioen. Bestaat al sinds 1908.
Ik ben nu twee keer met een dorpsgenoot mee geweest naar het Stade Mayol in Toulon, de thuisbasis van de club. Een stadion dat dateert uit 1920, in het hartje van de stad. Wat een feest, wat een fantastische belevenis! Iets van 15.000 mensen op de tribunes, nul wanklank of agressie. Keiharde sport op het veld en toch maar zelden smerige overtredingen. En gewoon een videoscheids, zodat bij nader inzien meteen kan worden ingegrepen. Kom daar eens om in het voetbal!
Terwijl de uitvinder van het rugby, de Engelse dominee William Webb Ellis (1806-1872), eigenlijk een grove voetbalovertreding beging. Volgens de overlevering zou hij als scholier in de Britse stad Rugby tijdens een voetbalwedstrijd de bal in handen hebben genomen om vervolgens doeltreffend raak te schieten. Er zijn andere verhalen en anekdotes. Feit is dat de predikant de sport in Zuid-Frankrijk introduceerde en bij mij zo’n beetje om de hoek in Menton van zijn eeuwige rust geniet.
Intussen is het in de huiselijke kring een stuk onrustiger, ik zap vrijwel elke avond heen en weer tussen RTL7 en de Franse zenders voor de beste beelden van het WK Rugby dat nog tot 31 oktober verspeeld wordt. Frankrijk is bepaald niet kansloos.
Intussen is het wel mooi dat het internationale rugby eindelijk de erkenning lijkt te krijgen die het verdient, zelfs in Nederland. Maar wat me dan weer niet bevalt, is dat op het thuisfront – hier in de Var – een club als RCT voor een Europese of andere belangrijke thuiswedstrijd moet uitwijken naar het nieuwe Allianz-stadion in Nice. Omdat daar nou eenmaal 35.000 mensen in passen bij een uitverkocht huis. Ik snap het wel, commercie en zo, maar ik vind het niks. ‘Home is where the heart is’, of zoiets. Toulon is van ‘les varois’ en hoort op het thuishonk, dat doorleefde oude stadion. Wat moeten we in hemelsnaam in zo’n wezenloos moderne arena in de Alpes-Maritimes? Inderdaad.