Dus of ik even 10 favoriete Franse chansons wilde opgeven. Het idee sprake me wel aan, ook al zou ik als een mijnwerker in de schachten van mijn geheugen moeten gaan graven. Want ik woon al een tijdje in Frankrijk (ik geloof sinds1992 officieel) en ik heb heel veel heerlijke muziek voorbij horen komen. Inclusief plaatjes die je zelden meer op de radio hoort en zoeken op YouTube en zo, zit er bij mij niet echt in. Ik draai nog cd’s. ’s Ochtends en ’s avonds vooral klassiek, en dan veelal de prachtige pianocomposities van Erik Satie (1866-1925). Luister maar na de zijn Gymnopédie No 1. De mooiste Franse muziek? Het zal ook wel aan mijn leeftijd liggen.
De opdracht die ik kreeg, hield onvermijdelijk nostalgie in. Daar ben ik soms voor, maar meestal tegen. Toen is immers vooral voorbij. En het beviel me niet, dat maximum van 10 titels. Toen ik er nog over ging, was dit platform altijd flexibel, zoals ik. Dus trek ik me lekker niks aan van die arbitraire 10. Op hoeveel ik uitkom, weet ik nog niet.
Op de middelbare meisjesschool in Rotterdam werd ik als tiener gegrepen door Please love me van Michel Polnareff. Achteraf gezien werd ik daar en daardoor misschien wel verliefd op Frankrijk.
Michel Polnareff
Ik raak ook weer een beetje jong als ik Les Poppys hoor met hun Non, non, rien à changé, en eenmaal in Frankrijk zong ik (en zing ik nog steeds) graag mee met Il est 5 heures, Paris s’éveille van Jacques Dutronc, Les p’tites casquettes van Yves Duteil, Emmenez-moi van Charles Aznavour, Gigi l’amoroso van Dalida en Nathalie van Gilbert Bécaud. En ik vind Dansez maintenant van Dave ook nog altijd lekker om te horen.
Hebben we ook nog dat ‘andere’ Frankrijk. Ik was een keer op Guadeloupe en raakte daar in de ban van de Zouk Machine, luister maar naar de hit Zouk La Sé Sel Médikaman Nou Ni van Zouk-Kassav’. Wie weet, maar je wordt er enthousiast levenslustig van. Ik was ook op Corsica, en sindsdien luister ik graag naar Corsica van Patrick Fiori samen met Patrick Bruel. En geloof het niet of niet, maar ik ben in de voorbije jaren ook een fan van Johnny Hallyday geworden. Waarom? Luister naar zijn Quelque chose de Tennessee.
Nostalgie? Ja, Amsterdam van Jacques Brel, althans voor de echtgenoot die er een tijdje gewoond heeft. Samen zijn we het dan eens over N’oubliez jamais van Joe Cocker. Inderdaad, van hem, verrassend hè?
Luisteren? Open de Spotify-app op je telefoon. Ga naar ‘Zoeken’, en klik op het kleine camera-icoontje rechtsboven op het scherm. Dit opent de camera van je telefoon. Scan dan deze code, et voilà! Of klik hier …
Deel dit artikel
Meer inspiratie?
Dan hebben we een suggestie! Lees Côte & Provence magazine 4x per jaar met een eigen abonnement en ontvang een prachtig Frankrijkboek, of koop de actuele editie die nu in de winkel ligt.
