Medewerkers van Kijk, Zuid-Frankrijk delen hun favoriete muziek via hun persoonlijke top-10 playlist op Spotify.
Dat ik een Renaud-fan blijkt duidelijk uit het feit dat hij tweemaal in mijn top-10 staat. Ik was enigszins verrast hoe zijn gezondheidstoestand achteruit was gegaan toen ik op TF1 de uitzending zag naar aanleiding van zeventigste verjaardag. Hij zat gewoon in het publiek en volgde apathisch het optreden van de sterren die hem hulde brachten. Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven wanneer ik een paar maanden later in Aix een affiche zag. Een concert van Renaud in Pasino. Mijn nieuwsgierigheid haalde het van de logica. Nog nooit zo’n slecht optreden meegemaakt! Niettemin blijven Morgane de toi en Mistral gagnant pareltjes die ik voor eeuwig koester. Het enige lichtpunt was het voorprogramma met Marion Roch. Een schitterende stem die poëtische teksten begeleidde met emotionele muziek. Haar La bête au ventre heeft me vanaf de eerste minuut bekoord. Dat in deze lijst Belgen voorkomen stond in de sterren geschreven. Mijn voorliefde voor rebelse figuren kan ik niet verbergen. Arno past in dit rijtje. Met zijn groep TC-Matic en Oh la la la trapte hij de deuren van de Belgische popscene open, zijn emotionele Les yeux de ma mère blijft bij mij hoge ogen gooien.
Jacques Brel kan uiteraard niet ontbreken in deze lijst. Hors categorie. Je kan zo tien songs opsommen die in deze playlist niet zouden misstaan. Ik koos voor La valse à mille temps of hoe een eenvoudige wals zich als een tsunami van simpele woorden opdringt. Zijn rokerige stem neemt je in en het tempo dat in crescendo gaat zweept je op. Het Franse chanson moet qua rebelse figuren niet onderdoen. Serge Gainsbourg en Alain Bashung voerden het legertje contesterende zangers aan. Het erotische Je t’aime moi non plus heeft niet alleen de ingedommelde vroomheid van de kerk wakker geschud, het leidde jonge koppels naar de dansvloer om de voordelen van een zwoele slow te ontdekken. Ik hou het bij Je suis venu te dire que je m’envais. Bashung hield het gematigder, zijn poëzie bekoorde de bravere huisvaders. Vertige d’amour is een klassieker die de tand des tijds doorstaat. En dan wil ik nog driemaal de nostalgische toer opgaan. Franstalige nummers die mijn jeugd gekleurd hebben. Il est cinq heures, Paris s’éveille van Jacques Dutronc liet ons dromen om pas om vjjf uur naar huis te gaan na een nachtje stappen, maar het bleef bij dromen. Eén uur was het hoogst haalbare. Voici les clés van Gerard Lenorman is pure nostalgie. Het herinnert me aan de tijd, we waren al getrouwd, dat we naar een kleine dancing afzakten, waar dit het enige liedje op de jukebox was waarop we graag dansten. Eigenlijk gingen we voor de escargots in een groene saus die ze er reserveerden. Vous permettez monsieur is dan wel het meest melige qua tekst, de ietwat hese stem van Adamo is me pas later beginnen bekoren.
Misschien ziet mijn top-10 er volgende week anders uit, want wanneer ik er dieper op inga, besef ik dat ik Stromae, Daan, Jo Lemaire, Edith Piaf, Axelle Red en wie weet ik nog, onrecht heb aangedaan.
Open de Spotify-app op je telefoon. Ga naar ‘Zoeken’, en klik op het kleine camera-icoontje rechtsboven op het scherm. Dit opent de camera van je telefoon. Scan dan deze code, et voilà! Je mag ook gewoon op het plaatje klikken, hoor.
