Stroom, geen stroom

Hoewel de wekkerradio het niet deed, werd ik vanmorgen toch min of meer op tijd wakker met een unheimisch gevoel. En jawel hoor, nog in bed stelde ik stroomstoring vast en meteen sloeg de paniek toe. Want ik zou vandaag nog zóveel schrijven en van alles en nog wat mailen; ik ben een kleine ondernemer die klanten op tijd moet bedienen. Zo hoort het als je afspraken maakt vind ik, vast heel ouderwets.
Ik heb in het verleden uiterst positief over de EDF, de stroomleverancier, geschreven. Maar vanmorgen was ik toch behoorlijk pissig op ze. Ik overwoog zelfs even om mijn vervaarlijke herdershond op de EDF af te sturen. Gewoon, voor de vorm: hij is stokoud, aan het dementeren, heeft staar en een gemankeerd gebitje, maar van een afstandje maakt hij nog ruim voldoende indruk. Maar ja, waar had ik hem heen moeten sturen? Dus eerst maar eens uitvinden waarom de stroomvoorziening stokte. Ik belde via mijn mobieltje met het speciale nummer voor uitval en ander ongemak, en werd na het intikken van de postcode prompt in de wacht gezet. Dat duurde, en duurde. Tot uiteindelijk een computerstem wist te melden dat mijn hele dorp tot minstens twaalf uur zonder stroom zou zitten, wegens ‘travaux’. Pardon?
Had dat niet even aangekondigd kunnen worden? Ik zal beslist niet de enige zijn die graag tevoren had geweten dat alles wat op elektra werkt voor uren plat zou liggen. Van boiler en kookplaat, koelkast en diepvries, tot en met computer en internet, toegangspoort en omheining; even later zag ik mijn buurman achter zijn schapen aandraven.
Ik ben eraan gewend dat de stroom uitvalt bij zware regen en/of de mistral. Daar is iedereen hier min of meer op voorbereid als dat dreigt, en neemt tevoren maatregelen. Mijn buurman heeft bijvoorbeeld een generator staan. Maar ja, als de stroom zomaar wordt onderbroken, kan hij die niet op tijd op de elektrische omheining zetten en gaan de schaapjes aan de wandel. We zijn hem maar gaan helpen, tikken kon toch niet. De buurvrouw van een paar huizen verderop zagen we met een laddertje over haar elektrische toegangspoort klimmen om lopend de kilometers naar haar werk in het dorp af te leggen; de auto bleef achter het hermetisch gesloten hek.
Tegen half twaalf floepte de stroom weer aan. En weer uit, net nadat ik computer en randapparatuur weer had aangesloten. Even later weer stroom. En weer niet. En nog een paar keer aan en uit. Daar houden computers niet van, die van mij kreeg dan ook acuut een burnout. Pas na een paar uurtjes rust wilde hij wel weer een beetje meewerken. Maar de ‘livebox’ die de internetverbinding verzorgt zag pas zojuist weer het licht. Ben ik even blij met mijn Blackberry als noodvoorziening! Maar het is natuurlijk wel knettergek dat een modern en welvarend land als Frankrijk tot Derde Wereldniveau terugvalt als er aan het stroomnet geknoeid moet worden. Ik weet inmiddels ook waarover die werkzaamheden gingen: de kabels moeten de grond in om stroomstoringen bij zware regen en/of mistral te voorkomen. Schitterend! Maar leg dan even een noodlusje, of waarschuw tenminste. En gooi de stroom er niet alvast af als het greppeltje nog moet worden gegraven. Maar ja, zoveel logica mag je van een overheidsinstelling natuurlijk niet verwachten.