Telefoonterreur

Ik ben nog nooit zo vaak gebeld als sinds ik hier in Zuid-Frankrijk op een ‘bel-me-niet-lijst’ sta. En die lui bellen niet op een beetje christelijke tijd. Nee, ze bellen bij voorkeur tijdens een maaltijd, maakt niet uit welke. Al moet ik toegeven dat ze de reclame-uitingen wel aan het tijdstip aanpassen.
Zo mag ik me tijdens het ontbijt verheugen op met name levensverzekeringen en uitvaartpolissen voor een vrolijk begin van de dag, krijg ik tijdens de lunch vooral dubbel glas en zonnepanelen aangeboden -ook als het hoosregent- en wordt ik tijdens het avondmaal meestal uitgenodigd om van telefoonabonnement, dan wel van internetprovider te veranderen, zodat ik vanavond nog ultra-voordelig m’n belbundel aan oeverloos gebabbel kan spenderen en bovendien voor een vriendenprijsje het net op kan om verder te bla-blaten. Ik ben er inmiddels op getraind: ik laat de telefoon zo’n vijf keer overgaan. Meestal houdt het dan op. Rinkelt ie daarna toch door, dan is er vrijwel altijd een wel gewenst contact aan de lijn.
Maar soms niet. Een verkoper/ster vraagt wat haperig of ik mevrouw “Wonk? Bonk? Gonk?” ben. Want je naam hebben ze doorgekregen van de telefoonmaatschappij, die je gegevens schaamteloos verkwanseld heeft aan de hoogte bieder. Als je ‘ja’ zegt, hang je en wordt het riedeltje afgedraaid. Ik zeg dus steevast ‘nee’, en ‘bedankt’, en niet geïnteresseerd’, en hang op.
Maar soms gaat het anders. Dan hoor je geruis in de verte, wat geklik, en tenslotte een computerstem die je staccato vertelt dat je uitverkoren bent voor deze of gene aanbieding. Snel ophangen helpt niet; als je meteen daarna zelf wilt bellen krijg je gewoon die computer weer aan de lijn. Minstens een kwartiertje wachten is onvermijdelijk. En als je in de tussentijd gebeld wordt door iemand die je wèl wilt spreken, krijgt die de ingesprektoon.
Ik heb er bij France Télécom over geklaagd. Weggehoond. Zo hielden ze de tarieven laag en concurrerend.
Bon, dan maar internettelefoon via m’n livebox. Het waren twee mooie maanden, heerlijk rustig, uitsluitend gewenst telefoonverkeer. Tot vanmorgen.
Toen de vaste lijn en de internetlijn gelijktijdig begonnen te reutelen. Ik pakte ze synchroon op. Met aan elk oor een hoorn hoorde ik een levensverzekeraar en een uitvaartbegeleider op me inpraten. De boodschap was ongeveer hetzelfde: ‘maak er wat moois van voor u dood gaat’. Ik heb die goeie raad meteen opgevolgd en de stekkers eruit getrokken.
Mocht ik dus tijdens maaltijden niet bereikbaar zijn, dan weet u waarom.
Maar mailen kan altijd hoor; ik heb een prima spamfilter.