Ik ben boos. Nee, ik lieg, ik ben razend. Klopt ook niet, ik ben godvergeten woest, ziedend en voorlopig even ontoerekeningsvatbaar als niet benaderbaar. Kijk even naar de foto. Dit is Jip, de allerliefste hond ter wereld en haar baasje is m’n allerbeste vriend. Mooi plaatje hè? Behalve dan dat Jip hier ligt dood te gaan. In d’r eigen mandje, bij het baasje thuis. Jip heeft namelijk een stukje gewandeld. Doet Jip wel vaker, rondje in de buurt, even de pootjes strekken. Jip woont ‘en campagne’, lekker rustig, in de buurt van één van de mooiste dorpjes van de Var, zeer in trek bij toeristen. Niks aan de hand zou je denken. Maar een dag of wat geleden kwam Jip terug van zo’n ommetje. Ze liep een beetje moeizaam. Misschien wat aan d’r pootje, dacht de bezorgde baas. En ging met haar naar de dierendokter. “Vergiftigd”, luidde diens oordeel, “denk aan rattengif.”
Het enige waar haar baasje aan kon denken was aan haar: gaat ze het redden? Hij kreeg een pak medicale rommel mee. “Over een dag of twee weten we meer.”
En daar ligt ze dan. Moeizaam ademend, lusteloos, apatisch. Zeg maar voor lijk.
We hopen, we bidden (al hadden we dat eigenlijk al lang geleden afgeschaft, maar een oer-christelijke opvoeding verloochent zich blijkbaar niet) en we vloeken om de kwaadwillendheid en/of het totale onbenul van genadeloze idioten die her en der rattengif rondstrooien. Omdat er wat ritselt in hun (tweede) huis, omdat ze een spuit Roundup van de firma Monsanto op hun grindpad zetten vanwege een sprietje opspruitend gras, omdat alles dat ze niet welgevallig is dood moet. Morsdood. Dus ook een toevallig passerende hond die een ommetje maakt mag creperen. Of het opzet was? We zullen het nooit weten. Maar die mooie Provence is wel een stukje minder mooi geworden. En ik bid dat Jip geen Rip wordt. #@!±^((^&$%$##&**#!
Deel dit artikel
Meer inspiratie?
Dan hebben we een suggestie! Lees Côte & Provence magazine 4x per jaar met een eigen abonnement en ontvang een prachtig Frankrijkboek, of koop de actuele editie die nu in de winkel ligt.
