Trek in een broodje kroket

Las vandaag in de elektronische Telegraaf dat Nederlandse vakantiegangers in het buitenland vooral verlangen naar een broodje kaas, en hagelslag, met een glas melk. Dat bleek uit een wereldwijd onderzoek van Hotel.com. En ik dacht, net als veel mensen die op het bericht (kijk hier) reageerden, ga dan niet op vakantie. Of ga met de auto naar een niet zo ver buitenland, zodat je je Hollandse waar gewoon in de kofferbak mee kunt nemen. Als zelfs al geen weekje of twee zonder ‘moeders pappot’ kunt….
Ha! Wij expats zijn wel anders gewend! Zeker sinds de terreurregelgeving op luchthavens het meenemen van voedsel ernstig bemoeilijkt, ben je afhankelijk van wat een enkeling zo af en toe eens voor je mee weet te ritselen. Waar vroeger de blikken kapucijners en de rookworsten zonder problemen van de bagageband kwamen rollen, levert nu een enkel zakje drop al gedoe op. Alsof het om zwartgeverfde Semtex zou gaan. Mijn dochter mocht in elk geval het zakje bij de douane inleveren en zag even later dat háár drop vrolijk werd rondgedeeld. Omgekeerd werd een maand geleden op het vliegveld van Nice het blikje foie gras dat ik -op bestelling- bij me had, met een brede grijns ‘ingenomen’. Ná de douane mocht ik eenzelfde blikje voor de dubbele prijs opnieuw aanschaffen en zonder mankeren mee aan boord nemen.
En toen kreeg ik dus ineens enorme trek in een broodje kroket. Zo’n zompig wit kadetje met zo’n loeihete, goudbruine snackvedette ertussen die ‘krrplof’ zegt als je in het broodje hapt. Watertandend snelde ik naar de keuken. Frituurvet? Check! Mosterd? Check! Zompig kadetje? Check (gewoon onder de merknaam Harry’s te koop in de supermarkt)! Kroketten? Dubbel-check! Want ook in den vreemde is Hollandsche waar gewoon te koop. Is het niet in de winkel, dan toch via internet. De Wereldomroep heeft een handzaam lijstje van buitenlandleveranciers op de site staan. Kijk maar. In mijn diepvries ligt een prettige collectie Nederlands noodrantsoen. Met de nadruk op noodrantsoen; voor Hollands vakantiebezoek bijvoorbeeld. Vanzelfsprekend nóóit voor onszelf. Nou ja, alleen bij wijze van hoge uitzondering dan, vanwege zo’n stukje in De Telegraaf ofzo….