Vlaggetjesdag bij het Negresco

Ha,weer een rel in Nice. Altijd wat in zo´n grote stad.
Nu is er woede over de zwart-witte Bretonse vlag die fier aan de gevel van het beroemde hotel Negresco wappert.
Een besluit van de 91-jarige Jeanne Augier, de eigenaresse van het legendarische ´palace´ uit 1912 aan de Promenade des Anglais, met het bijbehorende restaurant Chantecler, voorzien van twee Michelin-sterren.
Vanwege mijn werk heb ik mevrouw Augier onlangs een keer gesproken. Mocht ik ooit echt oud worden, dan graag zoals zij.
Een mooie dwarse dame, en kinderloze dierenvriendin die talloze aanbiedingen van internationale hotelketens die haar paleis voor vele honderden miljoenen willen kopen, naast zich neerlegt. Voor zover ik weet, is het Negresco ´s werelds laatste tophotel in privé-bezit.
Mocht ze komen te overlijden, dan staat in haar testament dat haar vermogen voor een klein deel verdeeld moet worden onder haar personeel, gehandicapten en Franse kunstenaars. De overgrote rest is voor haar eigen stichting die zich op dierenwelzijn richt. Zo heeft ze het -behalve met de notaris- afgesproken met haar vriendin Brigitte Bardot die ook voor de dieren heeft gekozen.
Madame Augier is nu in Nice in opspraak vanwege die Bretonse vlag op haar eigen hotel. Raar, vind ik. Waarom zou je niet op je eigen huis welke vlag dan ook mogen uitsteken? Even aangenomen dat het niet om -ik noem maar wat- aanstootgevende of kwetsende uitingen gaat. Ik doe niet aan gevlag, maar iedereen gaat zijn gang maar.
Madame Augier is van geboorte Bretons en sponsort in Bretagne een bejaardenhuis waar oudjes mét hun vertrouwde huisdieren mogen wonen. Dat kom je ook in Frankrijk niet vaak tegen; oudjes die niet gedwongen worden afscheid te nemen van hun hond, kat, of kanarie als zelfstandig wonen niet langer kan. Tegen die achtergrond snap ik best dat Madame Augier die vlag uithangt.
En misschien is het ook wel een charmante provocatie.
Ik weet weinig tot niets van Bretagne. Waarschijnlijk wonen er ´andere´ mensen dan hier in de Provence. Wat ik wél weet is dat er in Bretagne een soort onafhankelijkheidsbeweging bestaat. Hebben we hier in het zuiden ook! Je hoort er weinig van, ze doen niet als de Baskische ETA aan aanslagen of zoiets. Maar bij ons in het dorpscafé gaat het vaak en vaker over een soevereine Provence, bevrijd van de ´flauwekul´ van Parijs en Brussel; een eind weg, andere wereld.
Ik herinner me nu een plan van Freddy Heineken om Europa op te splitsen in heel veel kleine landjes. Hij noemde het Eurotopia.
Madame Augier heef me met haar vlag aan het denken gezet.
De volgende keer dat ik haar spreek, laat ik de naam Heineken vallen. Goeie kans dat ze dan eerst in haar gastenboek gaat kijken. Om me daarna te vragen wat de brouwer voor ogen had.
Uiteraard heeft het gemeentebestuur van Nice zich met de ´vlag-affaire´ bemoeid. En Madame Augier bleek tot een compromis bereid. Nu wappert ook de vlag van Nice (aangeschaft op kosten van de gemeente) aan de gevel van haar hotel. Top-mens, met een top-hotel. En nee, ik krijg hier niks voor, behalve een goed gevoel; vanwege die dieren, en die oudjes.