BONJOUR

Welkom op onze vernieuwde site

Met deze website zijn Côte & Provence en Kijk, Zuid-Frankrijk! samengevoegd. We werken nog aan het overzetten van informatie en het toevoegen van functies. In de loop van dit najaar is alles afgerond en inspireren we je nog uitgebreider over Zuid-Frankrijk. Nog even geduld!

Team Côte & Provence

Columns

De nieuwe Michelin-sterren: gemengde gevoelens

Lang geleden was ik nogal betrokken bij de Nederlandse restaurantgids Lekker. In restaurants eten was werk, en sindsdien weet ik dat de Michelin-sterren maar betrekkelijk zijn. Ik bedoel: wij van Lekker oordeelden vaak heel anders dan de Bandenman en vrijwel altijd hadden wij gelijk. Vonden de kopers van die twee gidsen trouwens ook. Geen idee of dat nog zo is; ik zie die Nederlandse restaurantgidsen nooit meer, ik kom amper nog in het oude vaderland.
Maar de Michelingids-Frankrijk kijk ik regelmatig in als ik op zoek ben naar een geschikt adres voor de zondagse lunch. Ik woon al zó lang in Zuid-Frankrijk, dat ook die zondagse-lunch-buiten-de-deur-traditie er inmiddels ruimschoots zit ingeramd. Bevalt prima: ’s zomers loom smikkelen op een lommerrijk terras, ’s winters warm smullen bij een knapperend haardvuur, en nooit voor vijven uitgetafeld; er zijn slechtere manieren om de Dag des Heeren door te brengen.
De Michelin 2011 -die donderdag verschijnt- wordt gelukkig altijd voortijdig gelekt, dus ik kon vandaag al zien hoe mijn favoriete adresjes het eraf hebben gebracht. Dat viel niet mee. Zo heeft Bibendum La Bastide de Saint-Antoine in Grasse één van zijn twee sterren afgepakt. Wat een onzin! Uit solidariteit met patron-cuisinier Jacques Chibois heb ik meteen een tafeltje voor aanstaande zondag geboekt. Chibois is niet alleen een aardige man, hij heeft ook zo’n beetje de helft van alle chefs opgeleid die er hier in de wijde omgeving toe doen. Die man verstaat zijn vak en ik eet er altijd meer dan voortreffelijk.
Even overwoog ik om -ondanks de stortregen- de Michelinbanden waarop mijn gerijpte 4×4 voorthobbelt, er acuut af te laten slopen: hoe betrouwbaar zijn je banden nog als de eetgids van dezelfde firma zo opzichtig blundert?
Nou ja, dat was mijn eerste impuls, want al bladerend bleek dat Michelin en ik het ook over een aantal adressen eens zijn. Meteen maar twee sterren voor Bruno Oger en zijn fraaie Villa Archange in Cannes-Le Cannet! Dat lijkt er meer op.
Sinds ik in Zuid-Frankrijk woon moet ik vaktechnisch gezien nogal vaak buiten de deur eten en mede daardoor was ik bijna overdreven regelmatig bij Oger te gast in het inmiddels opgedoekte Villa des Lys in Cannes (Hôtel Majestic), toen ook goed voor twee sterren. In Le Cannet begon Oger voor zichzelf -ik schreef er al eens over- en niet verkeerd: Alain Ducasse, wereldkampioen Michelin-sterren met opnieuw drie sterren voor zijn Louis XV in Monaco, zou er nog wat van kunnen opsteken. Of afkijken.
Ook goed gezien: een ster voor Bistrot de la Marine in Le Cros-de-Gagnes van Jacques Maximin, een topchef die past in het rijtje Troisgros, Bocusse etcetera. Hij maakte van Le Chantecler (het restaurant van hotel Negresco in Nice) een subliem en met sterren behangen adres, begon daarna kleinschalig en bijna in het geheim voor zichzelf in Vence, en doet nu dus die Bistrot. Ik was er al (ja, ja, ik moet nu eenmaal vaak ergens aanschuiven); een meer dan terechte ster.
Ook verder viel het oordeel van de Bandenman me niet tegen.
In de ster voor Mon Rêve de Gosse in Cannes, Le Sub in Le Lavandou, La Badiane in Sainte-Maxime, Flaveur in Nice, Vistamar in Monte-Carlo, Le Diapason en het restaurant van Hôtel d’Europe in Avignon, Le Strato in Courchevel en U Santa Marina in Porto Vecchio, kan ik me vinden.
En ook de verliezers, het fameuze Bacon in Antibes, Le Pavillon in Antibes, Paris-Rome in Menton, Le Saint-Paul in Saint-Paul-de Vence, en de Grill de l’Hôtel de Paris in Monaco, kloppen wel. Maar wat ik dan weer niet snap is dat Wout Bru in Eygalières van zijn tweede ster is beroofd.
En -vooral hier in de naaste buurt- is nu nogal het gesprek van de dag dat het extreem sjieke restaurant Faventia (op de al even exclusieve golfbaan Terre Blanche) in Tourrettes in één keer zijn twee sterren mocht inleveren. Verbaast me niet, de briljante chef Philippe Jourdin is er vertrokken. En die regels van jasje-dasje en jurkje…, ik was er niet op mijn gemak, ondanks de voortreffelijke maaltijden.
Kortom: gemengde gevoelens. Michelin krijgt het voordeel van de twijfel. Ook omdat het nog steeds regent. Kan ik die banden voorlopig laten zitten.

Meer inspiratie?

Dan hebben we een suggestie! Lees Côte & Provence magazine 4x per jaar met een eigen abonnement en ontvang een prachtig Frankrijkboek, of koop de actuele editie die nu in de winkel ligt.