Even buiten Arles ligt de op een heuvel de Abbaye le Montmajour, een voormalig Benedictijns klooster dat, lang geleden, in de 11e en 12e eeuw haar bloeiperiode kende. Een splinter van het Kruis werd er destijds bewaard en dat maakte, met enige hulp van de Paus, Montmajour tot een rijk bedevaarsoord. Want voor een ‘Pardon van Montmajour’ moest natuurlijk wel betaald worden. Ook de graven van de Provence vonden er hun laatste rustplaats. Kortom, het was een plek met groot aanzien.
Maar na de 13e eeuw nam het belang van het klooster af. De Franse revolutie betekende definitief het einde van het religieuze karakter. De jaren daarna bijna van het klooster zelf: delen van de bouwwerken waren al verwerkt in de kademuren van de uitdijende stad Arles toen de gegoede burgerij dat toch iets te gortig begon tet vinden. De abdij moest gered en zo geschiedde.
Het is aan deze burgerpartipatie in de 19e eeuw te danken dat we nu het klooster nog kunnen bezoeken. Delen van de abdij werden weer hersteld en het prijkt sinds enkele tientallen jaren nu ook op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
In de voestappen van Vincent Van Gogh
Mocht je de de Abbaye de Montmajour bezoeken, weet dan dat je er letterlijk loopt in de voetstappen van Van Gogh. Hij kwam er graag gedurende zijn jaren in Arles, om er te tekenen en te schilderen. Op verschillende schilderijen van van Gogh is Montmajour vastgelegd, zoals links op Zonsonderang bij Montmajour.
Hij maakte er de beste tekeningen ooit, zo lief hij ooit zijn broer Theo weten. Hij hield van het uitzicht, ondanks de mistral en de muggen. ‘Als een uitzicht die kleine ongenoegens doet vergeten, dan moet er toch wel iets in zitten’, zo schreef hij aan zijn broer.
Nu kom je niet alleen meer naar Montmajour voor het uitzicht. Er is veel te zien en in de komende maanden zijn er speciale rondleidingen om ook met het hele gezin er een kijkje te komen nemen: Montmajour en famille. Montmajour voor jong en oud zeg maar.
