‘Wanneer Marie en Ian, een kersvers koppel, richting Zuid-Frankrijk trekken op zoek naar een nieuw avontuur, hopen ze het geluk daar te vinden. Wat een vakantiehuis op het afgelegen platteland zou worden, wordt onverwacht hun nieuwe thuis. Maar de gedroomde B&B lijkt steeds minder op die droom dan eerst gedacht.‘
Veel liefhebbers van Zuid-Frankrijk dromen ervan: een B&B openen net als de hoofdpersonen in ‘Muizen in het bed’ van de Vlaamse schrijfster Pia Pauwels. Côte & Provence sprak Pia niet alleen over haar debuutroman, maar ook over haar band met Zuid-Frankrijk.
Tien jaar in de Gers
‘Mijn man en ik woonden tien jaar in Zuid-Frankrijk. Meer precies in Vic-Fezensac, een klein dorpje in het 32e departement: De Gers. Een departement zonder één enkele autostrade! Zonder één enkele grootstad. En toch, ik heb me er geen moment verveeld. We woonden er in in een hoeve op het Franse platteland, met dat typische kalkstenen geveltje, blauwe luiken en een klimroos aan de voordeur. Eens binnen waande je jezelf terug in de tijd. Het werd het decor van Muizen in het bed. Deze roman speelt zich dan ook af in de Gers en is losjes gebaseerd op ons leven daar.
Moet jij ook eens doen
Mijn zus kwam een keer met de roman van Peter Mayle: ‘Een jaar in de Provence’ op de proppen. Ze vond het aanvankelijk maar niks, maar na al onze verhalen daar in het zuiden was ze het na al die jaren opnieuw gaan lezen. Het deed haar verdraaid veel denken aan onze avonturen. Ze kon die zuiderse levensstijl nu veel beter plaatsen. Alleen vond ze onze belevenissen veel grappiger. “Moet jij ook eens doen, een boek schrijven!” riep ze nog bij vertrek. Toen we na al die jaren in het zuiden terug naar België verhuisden, ging alleen Jan weer aan het werk in de luchtvaart. Terwijl ik gezellig thuis bleef en Jan de lucht in hing, sloeg de gezelligheid al snel om in verveling. De leuke anekdotes van ons hemelse bestaan in het zuiden dwarrelden me voor de ogen, met ook lichte heimwee tot gevolg. Ik dacht terug aan de woorden van mijn zus, pakte pen en papier en begon eraan.
Op echt gebaseerd
Er zit een flinke dosis ‘Pia’ in Marie verwerkt, een vereenvoudigde versie van mezelf, zeg maar. Ook het personage van Ian is op mijn man, Jan, gebaseerd; inclusief de ironie en het mild sarcasme in zijn uitspraken. Ook andere personages baseerde ik (lichtelijk) op bekenden zoals buren en kennissen. Dit geldt overigens niet voor de gasten van de B&B: alle gasten die in het boek vermeld staan, zijn fictief. Maar er zitten wel echte verhalen in verweven. Een uitzondering hierop is het personage van Anna. Haar verhaal was zo persoonlijk (en sloot zo mooi aan bij de gebeurtenissen met mijn moeder – Grace in het boek) dat buiten een paar uiterlijke kenmerken ze waarheidsgetrouw is neergepend. Ze heeft het me gelukkig niet kwalijk genomen en komt als trouwe fan steeds naar mijn signeersessies.
In moeders voetsporen
Mijn moeder schreef korte verhalen en won daar prijzen mee, maar toen ze huwde stopte het voor haar, want dat hoorde toen zo. Zelf was ik geen hoogvlieger wat creatief schrijven op school betrof. Mijn lerares, mevrouw Neefs, had de gewoonte de grootste blunders op het bord te schrijven. Het gekrabbel op het schoolbord leek vaak op de volledige versie van mijn schrijfopdracht. Het schaamrood stond me meermaals op de wangen. Maar na een excursie aan de dierentuin waarover we een opstel moesten schrijven, vond ik mijn draai. Mevrouw Neefs stond die dag streng voor het bord. Ze nam het bovenste velletje papier van haar bureau en begon te lezen. Ik herkende het meteen: mijn opstel. Ik zakte bij elke zin verder en verder weg op mijn stoel, het liefst was ik helemaal onder de lessenaar gekropen. Maar toen hoorde ik gelach in de klas. Ik meende een kleine glimlach op het gezicht van mevrouw Neefs waar te nemen. Zou het? ‘Gelukkig heeft toch één iemand de opdracht goed begrepen!’ riep ze trots. Ik glunderde. Ik had mijn schrijfstijl gevonden: humor. Toen mijn schrijfcoach me vertelde dat ook verdriet een plaats moest krijgen in mijn manuscript, sloeg de paniek opnieuw toe. Maar ik besloot niet bang te zijn en mijn hart te laten spreken. Het bleek ook een bevrijdend rouwproces voor mezelf. Een schrijfster was geboren.
Ben je alweer met andere schrijfprojecten bezig?
Er komt geen vervolg op het leven van Ian en Marie, maar er is wel een volgend manuscript zo goed als klaar. Meer nog, de krijtlijnen van een 3e manuscript zijn inmiddels ook al uitgetekend en daarnaast werk ik aan een Engelse vertaling van Muizen in het bed. In beide romans zit alweer een vleugje humor, maar ook een flinke dosis spanning en af en toe een aangrijpend moment. Die derde roman is trouwens een eerbetoon aan mijn schoonvader. Hij werkte als undercoveragent mee aan de ontvoeringszaak van een diamantair, of beter gezegd, aan die van zijn chauffeur. Hoe dat zat? De kidnappers vergisten zich en gristen per ongeluk de chauffeur, netjes in pak, mee. Ook de betaling van het losgeld (door mijn schoonvader en een collega) verliep als een Hollywood-film. Ik kon dit waanzinnige verhaal niet loslaten en besloot het te verwerken tot een fictieve roman.
Waar kunnen lezers van C&P jouw boek aanschaffen?
Muizen in het bed, kan in heel Vlaanderen besteld worden bij de boekhandel, bij Bol.com of rechtstreeks bij de leeswinkel van Uitgeverij Het Punt.
In Nederland is het boek te koop via Bol.com.