Gelegen midden in een vallei naast een lavendelveld dichtbij Gordes vind je de abdij Abbaye Notre-Dame de Sénanque. Dit is een cisterciënzer klooster afkomstig uit de twaalfde eeuw wat nog steeds in mooie staat is. Zowel de nog behouden schoonheid van het gebouw als de prachtige natuur, waardoor het wordt omringd, maken het zeker een bezoek waard.
Een beroemd klooster
De Abbaye de Sénanque is opgericht in 1148 als dochterklooster van de abdij van Mazan in de Ardèche. Het complex is gebouwd in een 1 kilometer lange en 300 meter brede vallei. Alhoewel de locatie wat aan de smalle kant is, past het perfect bij de eisen voor de cisterciënzer orde. Deze zei namelijk dat kloosters niet gebouwd mochten worden in dorpen of landhuizen. Deze orde was een reactie op Benedictijnse kloosters die door succes zich steeds minder waren gaan richten op geestelijke taken. De cisterciënzers wijzen daarom zoveel mogelijk welvaart en luxe af en leven zoveel mogelijk in eenzaamheid.
Daarnaast vroeg de Heilige Benedictus de kloosters om alle dingen te bezitten die nodig zijn om van te leven, zoals water, een molen, een tuin en een bakkerij, zodat de monniken niet naar buiten hoefden te gaan. Dit was namelijk volgens hem niet goed voor hun ziel.
Deze kijk op het leven is ook terug te zien in de architectuur van het gebouw. Er is gebruik gemaakt van duidelijke en simpele vormen, en daarnaast amper versieringen. Dit zorgt in combinatie met de natuur voor een unieke sfeer.
Ellende voor de abdij
In de zestiende eeuw waren er veel religieuze spanningen in West-Europa tussen katholieken en protestanten. Ook in Frankrijk was dit het geval. In 1544 plunderden de Waldenzen het klooster. Er werd veel verwoest en de geestelijken werden opgehangen. De schade van deze pijnlijke gebeurtenis bleef zichtbaar. Nooit zouden er weer zoveel monniken als eerst in het klooster verblijven. Het werd steeds minder en aan het einde van de zeventiende eeuw telde Sénanque niet meer dan twee religieuzen. De laatste monnik overleed in 1780. De Franse revolutionairen hebben het gebouw toen geclaimd en verkocht. Het is toen gelukkig in handen gekomen van iemand die het wilde behouden en conserveren.
Een nieuwe kans
Een geestelijke nam de abdij in 1854 weer over en zo kreeg deze weer haar monastieke roeping terug. Sinds toen is het een komen en gaan geweest van monniken. Eerst moesten de monniken in het begin van de negentiende eeuw alweer vertrekken vanwege het antikatholieke beleid van de overheid. Vervolgens keerden de monniken in 1926 weer terug, maar vertrokken weer in 1969, omdat het niet meer lukte om de gebouwen te onderhouden.
Tegenwoordig
In 1969 is er in de abdij een cultuurhistorisch centrum gevestigd en sinds 1988 verblijven er weer monniken in het klooster. Naast het feit dat je de abdij kunt bezoeken wordt het dus ook nog steeds voor zijn originele functie gebruikt. Samen met twee andere cisterciënzerabdijen in de Provence worden deze abdijen vandaag de dag ook wel ‘de drie cisterciënzerabdijen van de Provence’ genoemd.
Ben je dus op zoek naar een historisch dagje uit, waarbij je ook nog eens omringd wordt door prachtige natuur, dan is de Abbaye de Sénanque zeker een bezoek waard. Houd er wel rekening mee dat doordat er monniken in deze abdij leven het belangrijk is dat je stil bent tijdens je bezoek. Voor meer informatie kun je kijken op: https://www.senanque.fr/en/
